Jungle, fietsen en tempels in Cambodja‏

Na een nachtje in Stung Treng zijn we met een minibusje naar Ban Lung gegaan. Ruim 2 uur lang zaten we op de achterste rij met bagage onder onze voeten. Mijn benen gingen wel pijn doen. Gelukkig was het niet zo ver. 's Middags hebben we niet veel gedaan, want we waren erg moe van het vele reizen.

De volgende ochtend zijn we aan een 2-daagse jungletocht begonnen. Eerst moesten we een heel stuk op de moter. Ik zat achterop bij onze gids Tommy en Nynke op een motortaxi. Aanvankelijk reden we over asfaltwegen. Later over dirtroads met vele kuilen waardoor we soms erg hard gingen en soms weer erg traag. Een keer is mijn voet van de voetsteun geschoten toen we van de grond loskwamen. Tommy zei dat ik net voor een kuil een beetje moest gaan staan, dan zou het beter gaan. Ik had echter de hele tijd niet naar de weg gekeken maar juist naar de wolken en toppen van de hoge bomen. Eerlijk gezegd durfde ik dat niet. Toen ik de kuilen probeerde te zien aankomen, heb ik ze niet gezien maar wel gevoeld. Vervolgens ben ik maar rustig achterop blijven zitten. Plotseling hadden we een lekke band. Tommy is naar het vorige dorp teruggereden en was opmerkelijk snel weer teurg. Iets verderop moesten we de rivier met een veerboot oversteken. Daar stond een andere motortaxi voor ons klaar die ons over een erg moeilijk begaanbaar "pad" naar de volgende rivier bracht. Ik zat weer bij Tommy achterop. Hij had moeite om overeind te blijven. Een keer zijn we redelijk zachtjes in het mulle zand gevallen. We moesten zelf door de river naar de overkant lopen en vervolgens door de jungle naar het "dorpje". Na al die uren achterop de motor was het heerlijk om te wandelen. Na een uur kwamen we op een soort van open plek in de jungle waar bananenbomen, tabaksplanten en andere gewassen verder verbouwd. Er stonden ook 6 hutjes en er was een bron. Voor het hutje waar wij zouden slapen stond een oma in een rok (ja, alleen een rok!) en duuwde Tommy een varken naar buiten. Ook waren er een paar kleine kinderen die onder het stof en roet zaten. Dat is waarschijnlijk de reden dat ze geen kleren droegen. Na even uitgerust te hebben in het hutje, kwam Tommy met onze "ranger" aangelopen. Doordat de vader aan het werk was in het bos zou zijn 14-jarige zoon ons door de jungle leiden. Tommy had gezegd dat we lange mouwen en broekspijpen nodig hadden voor als we in het bos "van het pad af zouden gaan". Een pad heb ik die middag helemaal niet gezien. We liepen door de dichte jungle met de jonge voorop. Het duurde niet lang voordat hij een groepje apen hoog in de bomen gevonden had. Ze slingerden van boom naar boom. Om het goed te kunnen zien moesten we met ze mee blijven bewegen. Prachtig. Later zagen we ook nog wat andere dieren, maar gelukkig geen tijgers of slangen. Toen we terug bij de hut waren en de oudste dochter (een jaar of 14, ze weten het niet precies) begon met koken kwamen haar broertjes terug van vissen. Ze hadden ook junglefruit meegenomen. De verse rambutan en andere vruchten smaakten heerlijk. Ondertussen waren de kinderen aan het spelen met de balonnen die wij voor ze hadden meegenomen. Het was een bewolkte avond. We zagen lichtflitsen die het wolkendek prachtig oplichtten. Na een tijdje ging het ook bij ons onweren en flink regenen. Tommy had binnen in de hut voor ons twee hangmatten opgehangen. Toen ik daarin ging liggen drupte er water op mijn neus. Een van de locals verplaatste een paar blaadjes die het dak voormden en het lek was gedicht. De hut had eigenlijk maar 1 ruimte waar een heleboel mensen sliepen. Op een verhoging van hout slipe de familie. Iets verderop Tommy in zijn hangmat en daarnaast Nynke en ik. Ergens onder ons sliep het varken die we 's nachts vaak hebben horen knorren.
De volgende ochtend was het weer droog en kregen we noodles voor ontbijt. Ook vandaag zouden we door de jungle gaan wandelen. Dit keer met twee andere jongens uit het dorp. Zij liepen voorop en maakten met een machette een weg door de jungle. Helaas deze ze dit tot ooghoogte, waardoor wij vaak nog steeds moesten bukken. Onze gids zag fruit hoog in een boom hangen en de jongens klommen er vliegensvlug in. Al snel kwam er vers fruit van ongeveer 30 meter hoogte naar beneden. Wij genoten van dit heerlijke tussendoortje die de natuurmensjes voor ons bij elkaar hadden gesprokkeld. De jongens gaan niet naar school maar hebben zoveel kennis van de natuur. Echt prachtig om te zien! Later hebben ze nog laten zien hoe ze gum uit een boom branden waarmee boten waterdicht gemaakt kunnen worden. Ook hebben we nog een aantal apen gevonden. Het was een andere soort die zich veel beter verstopt, waardoor we ze niet heel veel gezien hebben. Het is wel grappig om te zien dat mannen overal hetzelfde zijn. Toen we in Bolivia in de Amazone waren (2008) vond onze gids het geweldig om met zijn kapmes takken van de bomen te slaan. Ook hier in Cambodja is dat niet anders!
Toen we terug in het hutje waren zaten veel kinderen uit het dorp al klaar voor de lunch. Alles wat over zou blijven nadat wij gegeten hadden zouden zij krijgen (je durft eigenlijk geen tweede keer op te scheppen, maar ja we moesten nog wel teruglopen). Mijn appel hebben we alvast onder hen verdeeld. Nadat we de wond van een van de jongens hadden schoongemaakt en medicijnen aan iemand met rugpijn hadden gegeven, hebben we afscheid genomen van de dorpsbewoners. We hadden een hele leuke tijd gehad. De leukste homestay ooit wat mij betreft!!!
De terugweg was best zwaar. We hadden nog spierpijn van de heenreis. Er lagen veel plassen op de weg door de regen van de nacht ervoor. Halvewege hebben we ergens een fruitshake gekregen en zijn toen anar een stam gereden die een soort van huizen bouwd voor de overledenen. Zij geloven dat de mens 3 geesten heeft: 1 wordt gereancarneerd, 1 blijft bij de familie en 1 woont in het huis dat speciaal voor hem wordt gebouwd bij het graf. Dat was een interessante tussenstop. Eenmaal terug in de stad bleek er geen electriciteit te zijn. Twee dagen geleden hadden de Vietnamezen de toevoer stopgezet. De hotels hadden dus ook geen stromend water en een douche was echt noodzakelijk! Gelukkig was er nog 1 hotel met een agregaat. Na het eten zijn we pardoes in slaap gevallen, waarschijnlijk dromend over een geweldige trip in de jungle!

Na 2 dagen in de jungle waren we erg moe en hebben we de dag erna bijna niets gedaan; beetje luieren, eten, lezen, massage enz.
De volgende dag waren we een stuk actieveer. Op 2 fietsen zijn we naar een heilig kratermeer een paar kilometer buiten de stad gereden. Daar hebben we een stukje gewandeld en vervolgens lekker gezwommen in het heerlijke heldere heilige water van het Boeng Yeak Lom meer. We hebben op zn Aziatisch gezwommen: met reddingsvesten aan, dus het was meer relaxt dobberen.
Nadat we terug bij het hotel waren kwam de minivan ons eens tuk vroeger ophalen en waren we een paar uur later weer in Stung Treng.

Vorige week woensdagochtend zijn we met 2 mountainbikes langs de Mekong rivier naar het zuiden gefietst. We reden langs houten huisjes op palen en groentetuintje langs het water. Onderweg hebben we gezwaaid naar alle kinderen (en dat zijn er heel veel) die Hello tegen ons riepen. Het was een bewolkte dag en dus niet zo heel erg heet, maar nog steeds ruim 30 graden. Bij de stalletjes langs de weg hebben we regelmatig water gekocht. Halverwege hebben we heerlijk geluncht. Het grappige was dat we allemaal vragen op ons afgevuurd kregen van 3 meisjes die hun Engels aan het oefenen waren. Als we dan een wedervraag stelden, begonnen ze eerst te giechelen vervolgens nerveus in hun boekje te bladeren voordat we een antwoord kregen. Ook de locals vonden het erg grappig.

Na ruim 3 uur fietsen kwamen we bij de aanlegplaats voor de veerboot aan (een haven kan ik het niet noemen, want het is een modderpaadje met een paar planken aan het eind). Na een tijdje wachten en varen kwamen we op het eiland Koh Preah. Vanaf de aanlegplaats was er alleen een smal zandpad die door rijstvelden naar de andere kant van het eiland liep. Daar vonden we een homestay bij een familie die een paar woorden Engels sprak. Ze hebben ons ook wat Khmer geleerd toen we lekker in de hangmat in de schaduw onder het huis lagen. De man des huizes bleek kapitein te zijn en kon ons wel naar de dolfijnen brengen. Na een heerlijk stukje varen naar de plek waar deze Mekong rivierdolfijnen leven, zagen we eerst helemaal niets. Plotseling kwamen ze boven en konden we ze horen ademen. Het was een prachtig gezicht om ze uit het water te zien springen en weer onder te duiken. Gelukkig wist onze kapitein dat hij de motor uit moest doen en op afstand moest blijven, zodat we ze niet te veel zouden storen. Het was een geslaagde trip geweest.

We hadden al een aantal keer naar onze slaapplaats gevraagd, maar daar was nog iets mee. Toen de schemerig begon hoorden we de bewoners van alles uitvoeren: vegen, dingen verplaatsen en timmeren. Dit had men niet in de middaghitte willen doen, dan hoor je in de hangmat te liggen.

De volgende ochtend hebben we na het ontbijt afscheidgenomen en zijn op zoek geaan naar de veerboot die rechtstreeks naar Stung Treng zou gaan. Helaas hebben we die niet gevonden en moesten we de ruim 35 kilometer van de heenweg nu in de tegenovergestelde richting terugfietsen. Dit keer met de warme zon op ons bezweette lichaam en zadelpijn. Moe en drijfnat van het zweet kwamen we terug in Stung Treng waar weer eerst lekker gedouched hebben.



Vrijdag zijn we door een minibusje opgehaald een naar de veerkade gereden. Dit was meer de dirtroad van 1,5 rijbaan breed. Maar het lukte de auto's die van de veerboten kwamen om ons te passeren. Tijdens het wachten op de kade (ruim een uur in de zon) hebben we een boekje gelezen. Binnenkort is de nieuwe brug (gebouwd door Chinezen) af en wordt de reistijd aanzienlijk ingekort. Maar de veerboot en alles wat er op de kade gebeurd heeft ook zijn charme. Na 2 uur over de nieuwe weg werden we op een station afgezet. In een restaurantje konden we eten terwijl we op genoeg passagiers van de gedeelde taxi naar Kampong Thom wachtten.

De volgende dag zijn we in Kampong Thom op zoek gegaan naar de motorbike die we konden huren. Dit bleek erg moeilijk. Bij een van de shops waar we het vroegen bleek iemand Engels te spreken. Ze zei dat huren in deze stad niet mogelijk was, alleen kopen. Maar ze hadden nog wel een oude motorbike staan die we konden huren. ALs onderpand wilden ze een paspoort. Ik heb mijn Australische gegeven. Ik reis weer op mijn Nederlandse paspoort die ik bij me hield. Dan kan ik altijd het land nog uit! Ook kregen we een flesje water mee. Niet om te drinken, maar om over de motor te laten vloeien als deze te warm zou worden (ik was er al wat minder gerust op). Het eerste stuk reden we op de drukke snelweg, maar toe we afsloegen in de richting van de tempels van Sambor Prei Kuk werd het al een stuk rustiger. De temels lagen ruim 30 km buiten de stad. Het was dan ook een lange rit over grof asfalt en dirtroads en natuurlijk zijn we ook gestopt om de motor te laten afkoelen. Gelukkig zijn we wel bij de tempels aangekomen. Na en lunch zijn we met een gids langs de pre-Angkor tempels in de jungle gelopen. Er waren die dag maar een paar bezoekers geweest. Het was heerlijk rustig en de gids vertelde interessante dingen. De tempels waren prachtig. Halverwege begon het opeens te onweren en kwam het met bakken uit de hemel. Snel zijn we in een van de tempels gaan schuilen. Na een tijdje ging het minder hard en hebben we ons rondje afgemaakt. Op de terugweg bleek onze achterband lek te zijn. Bij een van de fietsenmakers langs de kant van de weg hebben we deze laten plakken. Ze vroegen of we Khmer spraken, maar met handgebaren konden we ook goed communiceren. Door het onweer was het een stuk koeler. De motor was flink afgekoeld, waardoor deze nog maar moeilijk te starten was. We zijn snel in een ruk teruggereden.



We zijn nu in Siem Reap, de toeristische hoofdstad van Cambodja. We gaan een van de 7 nieuwe wereld wonderen bekijken.

Cambodja is heel anders dan Loas en andere landen in deze omgeving. Ik vind het meer Afrikaans dan Aziatisch. De markten zijn minder ontwikkeld en ook het vervoer is minder goed geregeld. Ook valt de stroom hier net zo vaak uit als in Afrika. Toch hebben we het hier erg naar ons zin!

Groeten, Nynke & Steven

PS Het is een hele klus om hier te internetten. Het heeft me 3 dagen gekost voordat ik kon inloggen in mijn mail, de verbinding is vaak erg traag of opeens weg en met de stroomstoringen floept de computer af en toe uit.