Naar Myanmar overland via Thailand:2 cultureshocks
Door: Steven
Blijf op de hoogte en volg Nynke & Steven
07 December 2013 | Myanmar, Mandalay
Ons laatste verslag is al weer een week of 2 oud. We zijn nu in Myanmar en internet is hier niet zo snel. Het heeft mij 3 dagen gekost om in mn mail in te loggen. Er is veel gebeurd. Ik zal in Thailand beginnen.
Op zaterdag 23 november hadden we een vlucht vanuit Bangkok naar Mandalay (waar we sinds vandaag dus zijn). Sinds een maand of 3 kun je overland vanuit Thailand Myanmar binnenreizen. Dat is wat we het liefst willen. Het is zo mooi om 100 meter na de grens al heel veel verschillen te zien.
In Thailand moesten we eerst vanuit Sukhothai (veel mooie temepls gezien) naar de grensstad Mae Sot reizen. Onderweg was er al een politiecontrole waar we onze paspoorten moesten laten zien. We hebben daar geen reisgids kunnen vinden, maar gelukkig wel dollars. Ook de cadeaugekregen dollars komen hier erg goed van pas. Nogmaals bedankt!
Maandag 25 nov zijn we met de tuktuk naar de grens gereden. Via een brug loop je zo de grensstad Myawaddy binnen (nadat we eerst in het immigratiekantoor vriendelijk ontvangen waren). Toen hebben we meteen een sharedtaxi naar Hpa-An genomen. Vijf uur lang zaten we met een zingende chauffeur. Het landschap was mooi, maar de bergweg had meer kuilen dan asfalt. Onderweg werden onze paspoorten meerdere keren door de politie geinspecteerd. Dat scheen voor onze veiligheid te zijn. In Hpa-An dacht ik overal rode bloedspetters op de grond te zien liggen, maar toen ik ook locals met rode tanden had gezien snapte ik dat het kauwtabak was; bah!
De volgende dag hebben we rustig aan gedaan. Eerst even wat geld wisselen (wel leuk om met 100 biljetten van 1000 naar buiten te lopen). 's Middags zijn we met een bootje de rivier overgestoken om daar een berg te beklimmen. Het uitzicht was super mooi. Wat ook opviel was dat de mensen hier erg aardig zijn! In Soe Brothers Guesthouse had ik een reisgids Myanmar cadeau gekregen terwijl ik alleen maar vroeg waar ik er een kon kopen!
De tweede dag in Hpa-An hebben we een motorbike gehuurd. Hier hadden ze geen scooters dus moest ik eerst even leren hoe het schakelen en starten werkt. Voor we het wisten reden we langs de rijstvelden op weg naar een tempel met uitzicht over de omgeving. Onderweg hebben we regelmatig de weggevraagd aan de vriendelijke bevolking. Hier leven nog veel mensen in houten hutjes, meer zelfs dan in Laos. Vervolgens zijn we via prachtige zandweggetjes naar Saddar Cave gereden. Onderweg zagen we kinderen op vlotten in het water spelen en volwassenen op zoek naar een smakelijk visje. In het eerste gedeelte van Saddar Cave ligt een Buddah beeld, maar daarna kun je op eigengelegenheid door de grot lopen. Af en toe is er een licht, verder is het vrij donker en glibberig (er vliegen namelijk ook vleermuizen). Nadat we wat druipsteen gezien hadden kwamen we aan de andere kant van de grot bij een meertje met vissers. Hier hebben we eerst van de rust en het uitzicht genoten. Toen zijn we in een in hardhout uitgehouwen kano door de volgende grot gevaren. Het mooiste moest nog komen want vervolgens hebben we nog een tocht door wetland gemaakt. Prachtig en helemaal onverwacht!
Op de terugweg zijn we nog ergens gaan zwemmen (vooral Nynke had veel bekijks). De laatste kilometer in de stad reden we in het donker. Het licht bleek het niet te doen (geen uitzondering trouwens hier in Myanmar) dus deed ik mijn rechter richtingaanwijzer maar aan.
Donderdag zijn we met de bus verder naar het zuiden getrokken naar Mawlamyine. Eerst zijn we naar een tempel buiten de stad gegaan. We dachten dat men ons daar goed konden inlichten over het budisme en over het leven in de tempel. Maar de monnikken wilden ons meteen voor een meerdaagse meditatiecursus houden (wel gratis). Van half 4 s ochtend tot 9 uur s avonds moest je dan mediteren. En het ergste was dat Nynke 3 km verderop in het bos naar de vrouwentempel moest. Dit hadden we niet echt verwacht en zijn dus niet op het aanbod ingegaan.
De volgende dag was Nynke niet lekker en hebben we er een rustige dag van gemaakt: (reis)boekje lezen, kleren wassen, zonsondergang bekijken vanuit een tempel op de berg en ik ben naar de kapper geweest. De man van het hotel heeft mij de goedkoopste kapper om de hoek aangewezen. De salon was eigenlijk niet veel meer dan een afdakje met een spiegel en een stoel. Voor 75 eurocent heb ik nu een mooie coupe Birmoice. Vervolgens wilde de nam van het hotel zijn huis aan ons laten zien. Met de bus zijn we naar een buitenwijk van Mawlamyine gegaan. Zijn vrouw maakte thee en we kregen frisdrank, snacks en kleine cadeautjes. Het was interessante trip geweest, maar zelfs voor de bus mochten we niet betalen.
Op zaterdag zijn we nog een stukje zuidelijke gereisd, naar Thanbyuzayat. Hier lag het eindstation van de Burma-Siam spoorlijn die in WO2 in opdracht van de Japanse bezetters was gebouwd. Ter herinnering aan deze spoorlijn staat er in dit stadje een locomotief op een stuk rails. Daar zijn we eerst naar toe gegaan. Dit was erg indrukwekken. Vooral voor Nynke, want een familielid van haar is hier tijdens de aanleg overleden.
Vervolgens zijn we naar de oorlogsbegraafplaats gegaan waar vooral Engelsen, Australiers en Nederlanders begraven liggen. Bij de graven van de soldaten zonder naam heeft Nynke bloemen neergelegd. Voorafgaand aan deze reis wisten we niet dat we naar dit gebied mochten afreizen. Het is een indrukwekkende dag geworden.
Op zondag 1 december bleek er geen bus naar Bago te zijn. Er was wel een shared taxi. Na wat afdingen zaten we klaar voor vertrek totdat er buiten opeens veel discussie was. Er stonden ook agenten bij. Het bleek dat niemand met deze taxi mee mocht. Met een paar locals zijn we het station uitgelopen op zoek naar diezelfde taxi. Daar zijn we alsnog ingestapt. Onderweg begon de chauffeur opeens over de situatie in dit land te praten. Hij is blij met de verbeteringen en heeft veel hoop voor een betere toekomst.
Na 5 uurtjes waren we in Bago. 's Middags hadden we dus tijd om nog iets van de stad te zien. We zijn naar een Hindu tempel geweest; leuk voor de afwisseling!
Omdat er alleen maar nachtbussen naar het verre noorden schijnen te zijn, hebben we ded volgende ochtend de trein naar Thazi genomen. Bij het kopen van een kaartje kregen we een speciale behandeling. We moesten binnen in het kantoortje komen in plaaats van buiten in de rij tussen de locals te wachten. Zo gaat dat hier. De trein vertrok mooi op tijd. De rit ging over een vlakte met rijstvelden en tempels. Volgens mij hebben ze in dit land meer tempel dan huizen, zoveel hebben we er al gezien! Ook zagen we veel karren met ossen ervoor. Na 4 uur hoorden we opeens een knal en bleven we staan. Nadat we veel reizigers buiten langs het spoor zagen lopen, ben ik ook maar even gaan kijken. Daar stonden 8 wagons maar de locomotief was nergens te bekennen. Deze was gewoon doorgereden, nadat een van de eerste wagons was losgeschoten. Na drie kwartier wachten was de locomotief teruggekeerd en konden we weer veder. Na 11 uur kwamen we in Thazi aan en zijn we met paard en wagen naar een hotel gebracht.
Afgelopen dinsdag zijn doorgereisd naar Bagan en hebben we een paar dagen over de vlakte gewzorven langs vele oude tempels (12de-13de eeuw). Dit was geweldig! Maar volgende keer meer hierover.
We hebben het erg naar ons zin in Myanmar. Doordat we in Thailand waren (wat we helemaal niks vonden) kunnen we extra genieten van onze tijd in Laos en Myanmar.
Groeten Nynke & Steven
Op zaterdag 23 november hadden we een vlucht vanuit Bangkok naar Mandalay (waar we sinds vandaag dus zijn). Sinds een maand of 3 kun je overland vanuit Thailand Myanmar binnenreizen. Dat is wat we het liefst willen. Het is zo mooi om 100 meter na de grens al heel veel verschillen te zien.
In Thailand moesten we eerst vanuit Sukhothai (veel mooie temepls gezien) naar de grensstad Mae Sot reizen. Onderweg was er al een politiecontrole waar we onze paspoorten moesten laten zien. We hebben daar geen reisgids kunnen vinden, maar gelukkig wel dollars. Ook de cadeaugekregen dollars komen hier erg goed van pas. Nogmaals bedankt!
Maandag 25 nov zijn we met de tuktuk naar de grens gereden. Via een brug loop je zo de grensstad Myawaddy binnen (nadat we eerst in het immigratiekantoor vriendelijk ontvangen waren). Toen hebben we meteen een sharedtaxi naar Hpa-An genomen. Vijf uur lang zaten we met een zingende chauffeur. Het landschap was mooi, maar de bergweg had meer kuilen dan asfalt. Onderweg werden onze paspoorten meerdere keren door de politie geinspecteerd. Dat scheen voor onze veiligheid te zijn. In Hpa-An dacht ik overal rode bloedspetters op de grond te zien liggen, maar toen ik ook locals met rode tanden had gezien snapte ik dat het kauwtabak was; bah!
De volgende dag hebben we rustig aan gedaan. Eerst even wat geld wisselen (wel leuk om met 100 biljetten van 1000 naar buiten te lopen). 's Middags zijn we met een bootje de rivier overgestoken om daar een berg te beklimmen. Het uitzicht was super mooi. Wat ook opviel was dat de mensen hier erg aardig zijn! In Soe Brothers Guesthouse had ik een reisgids Myanmar cadeau gekregen terwijl ik alleen maar vroeg waar ik er een kon kopen!
De tweede dag in Hpa-An hebben we een motorbike gehuurd. Hier hadden ze geen scooters dus moest ik eerst even leren hoe het schakelen en starten werkt. Voor we het wisten reden we langs de rijstvelden op weg naar een tempel met uitzicht over de omgeving. Onderweg hebben we regelmatig de weggevraagd aan de vriendelijke bevolking. Hier leven nog veel mensen in houten hutjes, meer zelfs dan in Laos. Vervolgens zijn we via prachtige zandweggetjes naar Saddar Cave gereden. Onderweg zagen we kinderen op vlotten in het water spelen en volwassenen op zoek naar een smakelijk visje. In het eerste gedeelte van Saddar Cave ligt een Buddah beeld, maar daarna kun je op eigengelegenheid door de grot lopen. Af en toe is er een licht, verder is het vrij donker en glibberig (er vliegen namelijk ook vleermuizen). Nadat we wat druipsteen gezien hadden kwamen we aan de andere kant van de grot bij een meertje met vissers. Hier hebben we eerst van de rust en het uitzicht genoten. Toen zijn we in een in hardhout uitgehouwen kano door de volgende grot gevaren. Het mooiste moest nog komen want vervolgens hebben we nog een tocht door wetland gemaakt. Prachtig en helemaal onverwacht!
Op de terugweg zijn we nog ergens gaan zwemmen (vooral Nynke had veel bekijks). De laatste kilometer in de stad reden we in het donker. Het licht bleek het niet te doen (geen uitzondering trouwens hier in Myanmar) dus deed ik mijn rechter richtingaanwijzer maar aan.
Donderdag zijn we met de bus verder naar het zuiden getrokken naar Mawlamyine. Eerst zijn we naar een tempel buiten de stad gegaan. We dachten dat men ons daar goed konden inlichten over het budisme en over het leven in de tempel. Maar de monnikken wilden ons meteen voor een meerdaagse meditatiecursus houden (wel gratis). Van half 4 s ochtend tot 9 uur s avonds moest je dan mediteren. En het ergste was dat Nynke 3 km verderop in het bos naar de vrouwentempel moest. Dit hadden we niet echt verwacht en zijn dus niet op het aanbod ingegaan.
De volgende dag was Nynke niet lekker en hebben we er een rustige dag van gemaakt: (reis)boekje lezen, kleren wassen, zonsondergang bekijken vanuit een tempel op de berg en ik ben naar de kapper geweest. De man van het hotel heeft mij de goedkoopste kapper om de hoek aangewezen. De salon was eigenlijk niet veel meer dan een afdakje met een spiegel en een stoel. Voor 75 eurocent heb ik nu een mooie coupe Birmoice. Vervolgens wilde de nam van het hotel zijn huis aan ons laten zien. Met de bus zijn we naar een buitenwijk van Mawlamyine gegaan. Zijn vrouw maakte thee en we kregen frisdrank, snacks en kleine cadeautjes. Het was interessante trip geweest, maar zelfs voor de bus mochten we niet betalen.
Op zaterdag zijn we nog een stukje zuidelijke gereisd, naar Thanbyuzayat. Hier lag het eindstation van de Burma-Siam spoorlijn die in WO2 in opdracht van de Japanse bezetters was gebouwd. Ter herinnering aan deze spoorlijn staat er in dit stadje een locomotief op een stuk rails. Daar zijn we eerst naar toe gegaan. Dit was erg indrukwekken. Vooral voor Nynke, want een familielid van haar is hier tijdens de aanleg overleden.
Vervolgens zijn we naar de oorlogsbegraafplaats gegaan waar vooral Engelsen, Australiers en Nederlanders begraven liggen. Bij de graven van de soldaten zonder naam heeft Nynke bloemen neergelegd. Voorafgaand aan deze reis wisten we niet dat we naar dit gebied mochten afreizen. Het is een indrukwekkende dag geworden.
Op zondag 1 december bleek er geen bus naar Bago te zijn. Er was wel een shared taxi. Na wat afdingen zaten we klaar voor vertrek totdat er buiten opeens veel discussie was. Er stonden ook agenten bij. Het bleek dat niemand met deze taxi mee mocht. Met een paar locals zijn we het station uitgelopen op zoek naar diezelfde taxi. Daar zijn we alsnog ingestapt. Onderweg begon de chauffeur opeens over de situatie in dit land te praten. Hij is blij met de verbeteringen en heeft veel hoop voor een betere toekomst.
Na 5 uurtjes waren we in Bago. 's Middags hadden we dus tijd om nog iets van de stad te zien. We zijn naar een Hindu tempel geweest; leuk voor de afwisseling!
Omdat er alleen maar nachtbussen naar het verre noorden schijnen te zijn, hebben we ded volgende ochtend de trein naar Thazi genomen. Bij het kopen van een kaartje kregen we een speciale behandeling. We moesten binnen in het kantoortje komen in plaaats van buiten in de rij tussen de locals te wachten. Zo gaat dat hier. De trein vertrok mooi op tijd. De rit ging over een vlakte met rijstvelden en tempels. Volgens mij hebben ze in dit land meer tempel dan huizen, zoveel hebben we er al gezien! Ook zagen we veel karren met ossen ervoor. Na 4 uur hoorden we opeens een knal en bleven we staan. Nadat we veel reizigers buiten langs het spoor zagen lopen, ben ik ook maar even gaan kijken. Daar stonden 8 wagons maar de locomotief was nergens te bekennen. Deze was gewoon doorgereden, nadat een van de eerste wagons was losgeschoten. Na drie kwartier wachten was de locomotief teruggekeerd en konden we weer veder. Na 11 uur kwamen we in Thazi aan en zijn we met paard en wagen naar een hotel gebracht.
Afgelopen dinsdag zijn doorgereisd naar Bagan en hebben we een paar dagen over de vlakte gewzorven langs vele oude tempels (12de-13de eeuw). Dit was geweldig! Maar volgende keer meer hierover.
We hebben het erg naar ons zin in Myanmar. Doordat we in Thailand waren (wat we helemaal niks vonden) kunnen we extra genieten van onze tijd in Laos en Myanmar.
Groeten Nynke & Steven
-
07 December 2013 - 16:49
Cees:
prachtig verhaal wederom, geniet maar verder, Cees -
07 December 2013 - 21:40
Marlène:
Hi Steven en Nynke,
Wat een prachtige beschrijving, ik kan me alles een beetje beter voorstellen doordat PP gisterenavond is thuis gekomen uit China! Door zijn verhalen, ondersteund door enkele foto's, kan ik me beter een voorstelling maken van dit deel van de wereld. Ook door jullie reisbeschrijvingen, wederom veel dank, ik geniet ervan!
En...heel mooi dat je bloemen bij de graven van onbekende soldaten hebt neergelegd Nynke, opdat zij niet worden vergeten! (Zegt de moeder van een beroepsmilitair...) -
08 December 2013 - 03:33
Richard:
Prachtig verslag. Indrukwekkend ook voor ons om het alleen maar te lezen.
(kun je nog even mijn email beantwoorden, Steven?)
-
08 December 2013 - 09:30
Sandra:
Lieverds wat fijn om zo'n beeldende verslag te lezen van jullie ervaringen. Ik ben zo blij dat jullie ook zo genieten van alles in Myanmar. Een land waar pas reizigers toegelaten worden, heel bijzonder om daar nu te zijn. De warmte wat jullie ontvangen van de bevolking zal een wisselwerking zijn op wat jullie met jullie openheid ook aan hun geven, dat is een mooi geschenk. Veel plezier nog, ik reis met jullie mee.... Love you and take care, big hug mama -
08 December 2013 - 15:18
Oma:
lieve kleinzoon en kleindochter wat een belevennissen voor jullie ik reis met lezen van ,t verslag helemaal mee en geniet er van zie er naar uit voor nog meer VEEL LIEFS OMA -
08 December 2013 - 18:17
Marcel:
jonge jonge wat een avonturen. Zo te lezen gaan ze daar in Birma op een andere manier met buitenlanders om dan in dit ( momenteel ) koude kikkerlandje. Pas vier maanden weg en al zo veel meegemaakt. Zal weer wennen worden in het geciviliceerde Australie. -
08 December 2013 - 23:03
Joyce:
Hooii lieve broer en lieve Nynke,
Zo leuk en grappig om steeds jullie verhalen te lezen!met die locomotief Haha hoe verzin je het :-)
Kunnen wij ons hier niet voorstellen. Daarom nog leuker allemaal !!
Fijn dat jullie het naar jullie zin hebben!!veel reis plezier!!
Xxx ook de groetjes van ter.
Ps super bedankt voor de sint cadeautjes :-) heel lief van jullie!! -
09 December 2013 - 14:51
Angelique:
Hoi Steven en Nynke,
Kijk nu alweer uit naar het nieuwe verslag!!
Vind het erg leuk om jullie op deze manier te kunnen volgen!
Met al jullie belevenissen lees ik de verslagen met heel veel plezier!
Hoop dat jullie nog veel mogen zien en gaan beleven!
Veel plezier en geluk....
Groetjes Angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
