Via Macau naar China

Eigenlijk zijn we al in China, maar aan Macau wilde ik niet voorbij gaan.

Afgelopen vrijdagochtend hebben we het rustig aan gedaan in Hong Kong. Beetje uitgeslapen, ingepakt en gegeten. Zelf vond ik Hong Kong een stuk leuker dan Nynke, maar dorpjes gaan er nog genoeg komen. Na de lunch konden we ons visum voor China ophalen en kregen we eindelijk ons paspoort weer terug. Met de metro zijn we snel naar de ferry terminal gegaan en hebben daar de veerboot naar Macau genomen. Het regende veel en er stond een harde wind. Er schijnt hier in de buurt een tyfoon te zijn. Na een kwartiertje wachten en na 55 minuten op de boot waren we in Macau. Dit is het Portugese Hong Kong en behoort inmiddels ook weer tot China. Vanuit de bus konden we de vele casino's al zien, maar daar zijn we alleen maar langsgereden.
In het oude centrum (door Unesco erkend omdat er nog veel gebouwen en straatstenen uit de Portugese tijd staan) zijn we op zoek gegaan naar een hotel. We wisten dat het redelijk duur zou worden. Helaas wilde Nynke niet in het goedkoopste guesthouse overnachten, omdat ze daar op de eerste verdieping heel andere "guests" ontvingen (voor een kwartiertje ofzo).
s Avond zijn we naar het centrale plein gegaan. De sfeer was hier heel relaxt. Veel Europeser dan Hong Kong. Niet alleen het met neon verlichte grote casino deed aan Lissabon denken (Casino Grand Lisboa), maar zeker ook de zwart-witte straatsteentjes met figuren en gekleurde koloniale gebouwen.

De volgende ochtend hebben we via het plein en het fort (welke de Hollanders niet konden veroveren in de 17de eeuw) de rest van de binnenstad verkend. Ik vond de sfeer heerlijk. Echt een beetje Europa in Azie, ondanks dat ik hier nog geen blanke heb gezien. Ook zijn alle bordjes in het Chinees en Portugees. Ondanks dat niemand dat hier meer spreekt. Maar wij kunnen onze weg hierdoor wel beter vinden!

Aan het begin van de miidag zijn we met de stadsbus naar de grens met China gegaan. Eigenlijk ging alles vrij vlot. De controlles waren niet streng (de Chinezen zelf nemen echt van alles mee uit Macau). In China stonden er opeens geen vertalingen in het Engels of Portugees onder al die vreemde tekens. Met veel gebaren en de reisginds waarin sommige woorden in het Chinees stonden hebben we aan mensen de weg gevraagd. Na een tijdje zaten we in de bus naar Kaiping. Een relatief klein onbekend stadje met in de omgeving unieke torens tussen rijstvelden en viskwekerijen. We zullen het gaan zien. De mensen zijn hier in ieder geval heel aardig.

Van de tyfoon merken we op dit moment niets meer.
Gelukkig hebben we via internet gewoon toegang tot onze site, mail en ING, maar faceboek is nog niet gelukt. Volgende keer hoop ik nog wat foto's te plaatsen.