Eerste stap gezet: bod gedaan

Afgelopen maandag hebben we een eerste bod gedaan op een huisje met schuren, bijgebouwen en grote stukken land rondom het gehucht. Er is nog een lange weg te gaan, maar de eerste stap is gezet. Maar laten we eerst even teruggaan naar onze korte periode Wwoofen.

Zondag 15 mei waren we 's morgen nog op de boerderij in de Lot. Daar hebben we tussen het ontbijt en de luch door verschillende zaden geplant, nadat we eerst de grond bewerkt hadden. Met de vele stenen in de grond is dat hier best lastig. Daarnaast is het er droger en warmer. Niet echt een gebied voor ons dus. Ik vond het heerlijk om een aantal dagen lekker buiten in de natuur bezig te zijn. Ook hebben we met de boer en de Franse wwoofer spelletjes gespeeld. Maar het was tijd om weer verder naar het zuiden te trekken. We werden uitgenodigd om snel nog eens langs te komen; voor wwoofen of gewoon diner-spelletje-B&B.

Een andere boer waar we vorig jaar verschillende keren geweest zijn had een tijd geleden een bericht gestuurd dat ze op een festival (Biocybel in departement Tarn) 2 dagen plantjes zouden verkopen. Daar zijn we 's middags heen gereden. Er was een uitgebreide biologische markt, animatie voor jong en oud en lekker eten. Het was leuk om de familie weer te ontmoeten (ondanks dat ze het druk hadden met de klanten). We hebben vooral met de 2 zonen gesproken. 's Avonds was er nog muziek. Veel marktlui en vrijwilligers bleven slapen. Het was dus nog erg gezellig. Op een grasveld op het festivalterrein hebben we ons busje tussen die van de marktlui geparkeerd. Regelmatig slapen we naast dure moderne campers. Dit keer stonden we tussen onze "eigen soort".
De volgende ochtend bleken er ook mensen in auto's en tentjes geslapen te hebben. Het festival kwam langzaam op gang. 's Morgens hebben we eerst een rondje gelopen langs de sectie "bouwen". Er waren veel exposanten die bouwden met hout, stro en leem. Het was erg interessant.
Toen was het alweer tijd voor de lunch. We warmden de pasta van de avond ervoor op en zochten een plaatsje aan de lange tafels. Daar zaten veel Fransen net als wij te pick-nicken. Ernaast stond een broer van de familie die wij kennen. Hij bouwt stenen houtovens. Tijdens de lunch kon je daar voor 2 euro je eigen pizza maken. Van een van de vrijwilligers kreeg Nynke verse bandnetelsoep aangeboden. Ik was er even niet en dan slaan die oude Fransen meteen toe.
We hadden nog meer trek, dus kochten we op de markt een brood en een stukje geitenkaas. Het was lekker weer en de sfeer was erg goed. We hadden aan de picknicktafels al met wat mensen gesproken. Nu schoven er een paar Fransen aan die hun lunch met ons wilden delen. Dat hebben wij ook met hen gedaan. Uiteindelijk hebben we nog een uur met hen zitten praten. Dat was in het begin wel lastig, want die Fransman sprak met een volle mond een ander dialect.
Daarna hebben we sieste gehouden. Ons busje stond nog steeds dichtbij dus dat ging erg gemakkelijk. Later hebben we nog bij wat (muziek)optredens gekeken en gedag gezegd tegen de familie. Ze hoopten dat we binnenkort nog eens naar het zuiden kwamen, zodat we hen weer konden opzoeken.

De dag na het festival tijdens het Pinksterweekend zijn weer naar het noorden gereden richting de Limousin. Onderweg kregen we bericht dat bezichtiging de volgende dag niet door kon gaan, maar wel twee dagen later. In de tussenliggende tijd hebben we nog wat gebieden in de buurt verkend. Niet overal beviel het ons. Een huis dat te koop is hebben we zodoende van onze lijst gestreept.

Vrijdagochtend hadden we een afspraak voor het gemeentehuis in het dorp Roussac. Nadat de makelaar was gearriveerd zijn we achter haar aan naar een huisje in een gehucht gereden. De weg er naartoe was erg mooi. De makelaar had aan een grote bos een heleboel sleutels hangen. Het duurde dus even voordat alle deuren van het huis, de poort en de schuren open waren. Ondertussen konden wij wat rondkijken. De tuin van 3.000m2 was overwoekerd. Ook waren er 2 grote schuren, een paar kleine bijgebouwtjes en een stenen varkensstal waar een kippenren aanvast zat. In de tuin stonden ook nog wat noten- en fruitbomen. Aan het huis moest nog wel wat gebeuren, maar het had zeker potentie. We kregen een lijst mee met daarop een overzicht van alle stukken grond die bij de verkoop hooren. In totaal meer dan 6 hectare (ruim 12 voetbalvelden). Dus op naar het gemeentehuis.

Op de "Mairie" werkte een aardige mevrouw die daar van alles regelde (net als Petra). Samen met een gemeenteraadslid printte zij een overzichtskaart van het kadaster uit en werden al de stukken land gearceerd. Er bleken verschillende stukken bos (met eigen brandhout!) en weiland verspreid rond het gehuchtje te liggen.
Het gemeenteraadslid stelde voor om met hem mee te gaan, zodat hij alle stukken kon laten zien. Daar nam hij rustig de tijd voor. Op een van de weilanden stonden koeien. Hij noemde dat "clandestien". Volgens hem was dat heel normaal. In de omgeving waren ook veel wandelroutes. Hij wilde ons Franse telefoonnummer hebben, zodat hij nog meer informatie kon geven aan ons. Zelf zijn we op internet op zoek gegaan naar meer informatie.

Zaterdagochtend hebben we eerst een bezoek gebracht aan de markt in Bellac, niet ver van Roussac. Daarna ben ik nog even op de Mairie langs geweest voor een vraagje. Ook in het weekend namen ze uitgebreid de tijd voor ons. Vandaag was de burgemeester er ook bij. Hij was erg enthousiast. Als we zouden starten konden we de verse groentes voor de basisschool leveren (In Frankrijk wordt er op scholen door een kok een verse maaltijd gekookt) en hoefden we niet meer naar de eerste klant te zoeken.
Daarna zijn we weer bij het huis gaan kijken. Op internet hadden we de 3 percelen gevonden die we nog niet gezien hadden. Ze lagen iets verderop langs het zandpad net over de grens in een andere gemeente. Terug bij het huis heeft de Engelse buurman zijn huis en de rest van het gehucht laten zien. Ook hebben we nog met een aantal Franse buren gesproken. Erg gezellig en interessant!
Het was een warme dag. Dus gingen we naar een groot meer even verderop: Lac de St. Pardoux. Daar heb ik nog even gezwommen; heerlijk verfrissend. Daarna nog vaak samen met Nynke de fotos's en plattegronden nog eens goed bekeken. Zondag daarentegen was een regenachtige dag. We hebben er maar een Lazy Sunday van gemaakt.

Maandagavond waren we erg moe. We hadden een drukke dag gehad en veel Frans gesproken en gelezen. 's Morgens waren we weer even bij de Mairie langs geweest. Daarna konden we de makelaar telefonish niet bereiken, dus zijn we maar langsgereden. We konden zo waar meteen aanschuiven en een eerste bod doen op het huis bij Roussac. Dat is hier helemaal offiieel. We moesten het document "Offre d'achat" ondertekenen (met "ik ben het eens met het bod" + handtekening). Ook moesten er kopieen van onze paspoorten bij. Het huis is een erfenis, dus er zijn meerdere eigenaren. Zij hebben een week of 3 de tijd om te reageren. Ook als zij het bod accepteren kan het door de Franse regels nog een tijd duren voordat de koop eventueel doorgaat. Doordat het landbouwgrond betreft kan er door een organisatie van de Franse staat een veto uitgesproken worden. Dat is veel te ingewikkeld om uit te leggen. Ik ben niet eens zeker of ik het zelf helemaal begrijp, maar we zien wel wat er van wordt.
Later die middag zijn we nog in Limoges (de hoofdstad van het departement Haute-Vienne) langs geweest bij een soort van KvK voor de Landbouw. Daar kregen we wat meer informatie en hebben we een vervolgafspraak voor volgende week gemaakt. Daarna zijn we naar een camping in de buurt gegaan voor een lange ontspannende douche.

De dagen erna hebben we moeten afwachten. Af en toe de mail gecheckt. We hebben ons ook ingeschreven voor een bijeenkomst begin juni voor startende agrariers. Maar we hebben ook leuke dingen gedaan. Zo hebben we verschillende wandelinge gemaakt, stadjes bezocht, informatie op internet gezocht, beetje geklust in het busje en lekker een boek gelezen. Doordat het lekker weer was (niet te warm en geen regen) kreeg ik zo waar een vakantiegevoel.

Voordat we naar Frankrijk vertrokken wisten we dat het lastig zou worden om een goed stuk land te kopen. Aar zoals ene J.C. al zei: "Je moet schieten als je wilt scoren". Dat hebben we nu gedaan en we zien wel wat er van komt.
Wordt vervolgd...


Foto's van deze trip en eerdere reizen staan op:
www.nynkestevenopreis.mijnalbums.nl


Au revoir,

Nynke & Steven