Laos verlaten

Vrijdag 25 april hebben we onze mooie bungalow bij Tat Lo vroeg verlaten en zijn we langs de rivier en watervallen naar een dorpje gelopen. Het leek wel of we terug in de tijd gingen. Er waren geen wegen, alleen gras modder en buffalopoep. Ook waren er nog veel houten huisjes op palen. In het midden van het dorp stond een "huis voor de geesten van de voorouders". Jaarlijks worden hier een aantal buffalo's geslacht. Het was interessant om te zien dat er te midden van grote budistische landen er toch nog een paar dorpjes zijn die een ander geloof aanhangen. Vervolgens zijn we verder gelopen over de vruchtbare grond van het Bolaven Plateau. De koffiebomen hadden witte bloesem. Af en toe vroegen we aan een aantal boeren de weg naar de derde waterval. Deze was minder spectaculair (we zijn dan ook aan het einde van het droge hete seizoen). In het dorpje hebben we nog geprobeerd iets te eten, maar daarvoor moesten we eerst ruim 4 km in de felle zon naar het volgende dorp lopen. De mensen leken vereerd dat we bij hen instant noodles kwamen eten. Het water uit de thermoskan was niet meer heet, dus werd ons eten opgewarmd op een houtsvuurtje. Het jongste zoontje van de familie vond ons maar eng en verstopte zich achter de koelkast. Toen we weggingen heb ik hem nog even gedag gezwaaid. Gelukkig barste hij niet in huilen uit, maar zwaaide hij vrolijk terug. Omdat het eten bijna niets kostte (27 eurocent) wilden we een fooitje geven. Maar dat wordt hier niet geaccepteerd. Ik moest per se een cakeje meenemen. Toen deze erg lekker bleek te zijn, hebben we er nog 2 bijgekocht. Wellicht was dit een slimme marketingtruck, maar ik denk het niet. Na weer een kilometer lopen kwamen we bij "de gote weg". Er kwam niet zo veel openbaar vervoer voorbij. De eerste reed snel door. De tweede nam ons na 45 minuten wachten (en reisgids lezen) wel mee. Helaas wilde men een flink bedrag hebben voor een stukje van 12 kilometer naar het volgende dorp waar we moesten overstappen. Daar hebben we ruim een half uur gewacht voordat we achterop een pickup naar Thateng konden. Hier konden we tijdens het wachten op het busstation lunchen (heerlijke noodle soep) voordat we wederom op een bus konden stappen. Onderweg brak er een onweersbui uit en bleek het dak niet helemaal waterdicht. In Paksong was het relatief koel, waardoor we hoopten eens lekker te kunnen slapen. Helaas lukte dat niet doordat er een luidruchtige groep Thaise toeristen verbleef.

De volgende morgen zijn we met een busje richting Tad Fan gegaan. Het was nog een klein stukje lopen naar een ecoresort waar we vanuit een hangmat naar de watervallen konden kijken. Rondom ons was alleen natuur met jungle geluiden. Totdat er 2 bussen vol met irritante Thaise toeristen aankwamen. Gelukkig bleven ze maar een kwartier, waarna we weer heerlijk konden genieten tijdens de lunch in het restaurant. Later die middag zijn we met de bus weer naar Pakse gegaan.

De volgende ochtend zijn we vanaf de drukke markt in Pakse in een soort van pickup naar Champasak gereden. Dit is eigenlijk geen stad maar zijn 10 dorpjes langs de Mekong rivier. Hier vonden we een leuke bungalow met hangmat en restaurant met uitzicht op het grote zandeiland in de rivier. Eigenlijk zouden we s middags naar de ruines gaan, maar we hadden meer zin in relaxen en douchen want het was erg heet.
Maandagochtend 28 april zijn we met 2 fietsen vertrokken op weg naar de ruines van Vat Phou, een Ankor-tempel uit de tijd dat hier de koningen uit Cambodja heersten. Nynke vond het vervelend dat ik iets uit het hotel "vergeten" was, maar ik was te uitgeput om me daar aan te irriteren. De 8 km lange tocht was interessant maar ook om 7 uur s'ochtends was het al erg warm. De tempel Wat Phou was echt prachtig. Het lag deels aan de voet van de berg deels op de berg (trappen lopen!) en werd door India gerestaureerd. Een van de archeologen uit India sprak ons aan. Hij legde veel uit over de tempel, de restauratie en de herkomst uit India. Het is destijds al Hindoeistische tempel gebouwd met veel prachtige afbeeldingen van verschillende goden. Later is het een Boedistische tempel geworden waardoor er nu een groot Boedha beeld in de tempel staat. Echt een aanrader!
Toen we 's middags na een hete fietstocht terug in het hotel waren, zag Nynke dat we een sleutel van een andere kamer hadden waar onze bagage al stond. Nu begreep ze wat ik die ochtend "vergeten" was. Ik wilde Nynke verrassen op de dag dat we precies 7 jaar samen zijn. We hadden een kamer met heerlijk bed, airco, mooie gordijnen voor schuifdeuren naar ons eigen terras en een walk-in-bathroom achter ons bed. De rest van de middag hebben we lekker geluierd en heft Nynke heerlijk geslapen. ‘s Avonds heben we in het restaurant een Lao BBQ gehad. In een gat in de tafel zet men dan een bak met hete kolen met daarom een rooster waarop we vlees konden bakken en aan de zijkant een soepje met noodles en groentes konden maken. Erg lekker en gezellig!

De volgende dag zijn we met een bootje en 2 fietsen naar het grote eiland Don Deng in de rivier gevaren. Hier komen erg weinig toeristn en dat was te merken ook. Meer dan in de rest van Laos moisten we naar iedereen zwaaien. Kinderen wilden een high5 en de mensen leken hier nog aardiger. Buiten de dorpjes hoorden we helemaal niets behalve het gerammel van Nynke haar fiets dan. Er zijn op zit eiland een paar tractors en motorbikes. Verder fietst en loopt iedereen hier rond het 8km lange eiland. In het midden zijn veel rijstvelden en kom je een hele tijd niemand tegen. De tijd leek hier bijna stil gestaan te hebben. Twee keer hebben we noodles in een restaurantje gegeten. Na een paar uur hadden we een leuk rondje gemaakt en stond de kleine veerboot weer klaar om terug naar Champasak te gaan. Voor mij was dit een van de mooiste trips in Laos.

De volgende ochtend zijn we met een andere veerboot de rivier overgestoken maar de oosteroever waar we door een toeristenbus warden opgehaald voor de reis naar Si Phan Don (Lao voor, 4000 eilanden). Na een uur of 2 zaten we op een bootje naar het eiland Don Khon. Helaas maakten we een tussenstop op Don Det, het drukste eiland met oninteressante jonge backpackers. Even later vonden we op Don Khon een leuke bungalow. Het stelde niet veel voor, maar de faciliteiten waren precies goed: terras met hangmat en uitzicht op de rivier, bed, ventilator, eigen badkamer en een mooie prijs (3.60 euro per nacht). ‘s Middags hebben we lekker gerelaxt. ‘s Avonds zijn we naar een restaurantje gelopen waar ik even daarvoor een volwassenvrouw had zien lopen. Nu warden we begroet door een klein meisje van een jaar of 4-5 die het menu kwam brengen. Na een tijdje kwam haar zusje, die een paar jaar ouder was, onze bestelling opnemen. Vervolgens stapten ze samen op de brommer en redden weg. Daar zaten we dan helemaal alleen in het restaurant. Even later kwamen ze met hun moeder terug die heerlijk voor ons gekookt heeft. Een mooie afsluiting van onze tijd in Laos.

Het was erg interessant om na een half jaar weer terug te zijn in Laos. Het droge seizoen liep op zijn einde en het landschap zag er dan ook een stuk droger uit. De wegen waren nog stoffiger, de rijst was geoogst en de velden waren kaal, geel en dor. Wel stonden er nu veel bomen in bloei wat erg mooi was om te zien. Maar vandaag stond de grensovergang naar Cambodja op het programma. Weer gingen we met een bus vol toeristen de grens over. Ook was er iemand die formulieren bij zich had voor een visa-on-arrival die hij voor ons zou regelen (na onze moeizame grensovergang van Vietnam naar Laos 8-9 maanden geleden vonden we dit erg fijn!). Eigenlijk is er verder geen openbaarvervoer beschikbaar aan beide kanten van de grens, dus dit leek ons de beste manier. Na ongeveer 10 minuten stond de bus stil langs de kant van de snelweg. De chauffeur ging onder de bus kijken en Nynke en ik wachtten rustig af. Je weet dat als je in deze landen rondreist je vroeg of laat met pech langs de weg staat. Als je daar niet tegen kunt, kun je maar beter thuis blijven. Voor een ongeduldige Zuid-Europeaan was mijn advies te laat gekomen. Met een arrogante houding en op een onrespectvolle manier (iets wat HEEL belangrijk is voor de Lao) wilde hij weten wat er met de bus aan de hand was. De man reageerde geirriteerd dat hij niet de buschauffeur was en niets van techniek wist. Dit soort backpackers kwamen van Don Det, wat precies de reden is dat we daar niet heen wilden. Toen ik later de Laotiaan sprak zei hij dat hij dat iedere dag meemaakte. Als Europeaan schaam ik me dan diep.
Het duurde even voordat we de grens over waren met een visum en allemaal ik een Cambodiaanse bus zaten. Gelukkig konden we op een stoel zitten, want het hele gangpad zat vol met mensen op krukjes. Anderhalf uur heb ik heerlijk naar buiten zitten kijken, terwijl bijna iedereen om ons heen zat te klagen. In de eerste stad zijn we uitgestapt en hebben een hotel gezocht. De meeste reizigers reisden direct door naar de hoofdstad of Siem Riep. Zonde want de omgeving hier is prachtig en er zijn leuke dingen te doen. Maar daarover later meer.

Groeten vanuit Cambodja, Nynke & Steven

Op www.nynkestevenopreis.mijnalbums.nl staan meer foto's van Laos en Cambodja