Terug in het koude en o zo bewolkte Nederland...

Hallo Allemaal!

Ben alweer een paar dagen terug in dit land. Heb vooral veel geslapen en ben nu veel dingen aan het regelen voor komend schooljaar (al over een paar dagen). Maar ons verslag over Peru is nog niet helemaal af.

Nadat we in Machu Picchu geweest waren hebben we donderdag de trein naar Ollantaytambo genomen. Dit was weer een mooie route. We zaten dit keer aan de kant waar de rivier stroomde, dus dat was een erg mooi uitzicht! In Ollantaytambo zijn we nog even door de mooie, oude incastraatjes gelopen. Dat vond ik echt mooi, je ziet weinig touristen en het is er echt heel rustig! Met mooie huisjes! Daarna nog even naar de markt geweest en daarna een lokale bus naar Urubamba genomen. Dit was een leuk ritje met een kindje dat mij de hele tijd zat aan te kijken, echt schatig! Het station van Urubamba lag niet echt in het centrum en we hadden geen zin om veel tijd te verliezen, dus hebben we daar wat gegeten en ook geprobeert naar huis te bellen, maar dat lukte alweer niet. Toen de bus naar Cusco genomen. In Cusco zijn we nog naar een museum over de regionale geschiedenis geweest. Ik vond het erg interessant, het was alleen jammer dat hij toen wij er waren bijna ging sluiten. Dus konden we niet alles heel uitgebreid zien. Ook vond ik het jammer dat je niet op de oude Spaanse stoelen mocht zitten, daar zijn ze toch voor bedoeld? Daarna heb ik in Cusco nog een Engels boek gekocht en Steven heeft nog een Incamassage gehad. Het was erg lastig om een Engels boek te vinden en degene die ik gekocht had was ook nog best duur! Die avond hebben we voor de laaste keer avondeten gehad bij Patricia. Het was weer erg gezellig en het was zomaar erg laat.

Vrijdagochtend vroeg om acht uur hebben we de bus naar Nasca genomen. Patricia was speciaal heel erg vroeg opgestaan om ontbijt voor ons te verzorgen, echt lief! De reis naar Nasca ging 12uur duren, dat was echt een erg lange reis. Maar onderweg gebeurde genoeg. Op een gegeven moment zagen we een aanrijding waarbij een kind was omgekomen. Er stonden veel mensen bij. Daarom dacht ik eerst dat het weer een stakingsblokkade was, maar niets was minder waar... Na een tijdje werd het donker. We hadden expres deze bus genomen, want zo konden we nog avondeten in Nasca en een hostel zoeken. Dit was namelijk de enige bus die geen nachtbus was naar Nasca. Na een tijdje vroegen we hoe lang het nog duurde voor we er waren, want volgens ons moesten we er in een uur zijn. Toen bleek dat het nog 3 a 4 uur rijden was en dat we dus rond middernacht aan zouden komen. Ik was echt boos!!! De vrouw op het busstation in Cusco had toch echt gezegd dat de reis 12 uren duurde! Er werd nog gestopt voor avondeten, maar we hebben wat bananen en koekjes gekocht, want het eten zag er niet echt goed uit en Steven voelde zich al niet heel erg lekker. Op een bepaald moment zagen we Nasca liggen, maar toch duurde het nog heel erg lang voor we er waren. En Steven voelde zich steeds slechter, dus dat was ook niet echt positief. Uiteindelijk waren we om elf uur, half twaalf in Nasca. Ik zag daar op het station iemand staan die ook in ons hostel was toen we eerder in Nasca waren. Hij heeft ons naar een hostel gebracht en toen zijn we snel gaan slapen in de enigst beschikbare vijfpersoonskamer die achter een discotheek lag.

Zaterdag hebben we rustig aan gedaan. Ze waren erg onbeleefd in het hostel bij het ontbijt. Een ontbijt en twee kopjes was echt niet mogelijk. Steven was niet helemaal lekker na de vorige dag... Maar wilde wel wat kamillethee. Daar moest dan ook nog extra voor betaald worden, echt stom!! Later in de ochtend hebben we de bus naar Ica genomen, omdat helemaal naar Lima wel wat ver was. In Ica hebben we besloten toch naar Lima te gaan. In Ica aangekomen stonden daar honderden mensen in de rij voor een kaartje voor de bus naar Lima. Toch bleven ze heel rustig in de rij staan. Het bleek dat andere bedrijven staakten of weinig bussen hadden en dat dit bedrijf het enige bedrijf met veel bussen was. Dat zag je ook, want om de tien minuten vertrok er een bus naar Lima en ze waren niet te laat! Na een half uur wachten hadden we kaartjes. Ondertussen waren we nog even naar de wc geweest en had Steven een hostel gereserveerd in Lima voor de laatste nacht. Het landschap was nu anders, veel vlakker en een woestijnlandschap in plaats van hooggebergte. Uiteindelijk waren we om negen uur in Lima. Daar een taxi genomen naar ons hostel. Daar zeiden ze dat ze niks wisten van onze reservering van een tweepersoonskamer die ze geen eens hadden. Die vrouw aan de telefoon had dus ook gelogen!!!! Uiteindelijk kwamen we terecht bij de buurvrouw die ook kamers verhuurde. Ze was heel aardig en ging alles uitleggen. Daarna gingen we uit eten in een restaurant waar we eerder ook al gegeten hadden. Ik vond Lima niet echt een leuke stad, zo druk, veel mensen en echt ongezellig! Nog even naar de supermarkt en snel slapen.



Zondag hebben we rustig aangedaan en alles ingepakt. Mijn tas was nu veel zwaarder met alle souvenirs erin! We checkten veel te laat uit bij het hostel, maar hoefden niks extra's te betalen zoals eigenlijk moest. Steven moest alleen nog wel even helpen een kist naar boven te dragen (als compensatie geloof ik). Daarna zijn we het centrum van Lima ingegaan met een minibusje. Dat was wel grappig. Op het Plaza D'armas van Lima was een begrafenis aan de gang van een bekend of belangrijk persoon, dus er was veel politie en ME op het plein. Verder was het niet een mooi plein. Steven merkte op dat zelfs de palmbomen er niet mooi waren. Opvallend was dat de ME'ers er halverwege de 'optocht' met de kist ermee ophielden en gewoon wegliepen en gingen bellen. Ze kwamen er ook erg laat achter dat bepaalde auto's toch echt in de weg stonden. Daarna zijn we naar de lelijke rivier in Lima gelopen en daarna naar een ander plein wat mooier was dan Plaza d'armas. Met mooie gebouwen eromheen. We vonden Lima niet echt boeiend dus zijn we daarna teruggegaan naar Miraflores, de wijk waar ons hostel was. Daar nog even op internet geweest, naar huis gebeld en een bericht op de site gezet. Toen was het al behoorlijk laat en zijn we uit eten gegaan. Toen kwamen we eindelijk achter de naam van het lekkere gele sausje met rijst. We kregen alleen wel erg weinig eten voor een hoge prijs. Ze waren in het restaurant zo aardig trouwens dat ik een glas water kreeg toen ik erg moest hoesten. Na het eten zijn we nog even naar een park gelopen: Parc d'amour. Een van de mooiste plekjes van Lima vind ik. Daar nog even naar de oceaan en de mooie bloemen gekeken en toen terug naar het hostel waar onze tassen stonden. Daar hebben we een taxi genomen naar het vliegveld. Het was druk op de wegen en hij reed keihard, niet echt lekker voor mijn maag. Ik was dan ook blij dat Steven vroeg of hij wat langzamer ging rijden. Op het vliegveld lang in de rij gestaan voor het inchecken, Steven hoefde helemaal niet te wachten. En airporttax betaald. Daarna nog even zitten en dan door de douane en alle controles. Steven vloog een uur later dan ik, dus hij kon helemaal meelopen tot aan de gate. Nog een paar kusjes en toen kon ik vliegen. Steven bleef zwaaien hoorde ik achteraf, maar dat kon ik niet zien.

Na 9 uur vliegen was ik in Atlanta en na daar negen uur gewacht te hebben vloog ik naar amsterdam. Delta had wederom een uur vertraging, maar dat had ik wel verwacht. Ze gingen gewoon sneller vliegen, dus ik was vijf minuten later in Amsterdam waar Maria en Chantal op mij stonden te wachten.

Nog even een conclusie van deze reis:

Ik vond het echt super leuk om met Steven te reizen. Hoewel het soms vervelend was om altijd bij elkaar te zijn.
We hebben heel veel mooie dingen gezien. Maar vaak logen mensen van reisorganisaties, busbedrijven, taxichauffeurs enz. Dit was erg vervelend. Je wordt als tourist ook vaak opgelicht wat betreft de prijs van dingen die vaak te hoog is. Bij bijvoorbeeld Machu Picchu.
De Noord-Amerikanen zijn echt super irritant en Letten zijn ook niet echt leuke mensen.
Er zat bijna altijd iemand op onze plaats in de bus en dat waren niet alleen Peruanen en Bolivianen, maar ook gewoon touristen.
Bij wc's heb je echt geluk als hij op slot kan en als hij goed doorspoelt.... Dit is niet echt erg, maar de Noord-Amerikanen klagen er het ergst over.
Ik vind zelf Arequipa de mooiste stad waar we geweest zijn en daar hadden we ook het leukste hostel.

We hebben veel binnenlandse vluchten gehad, van sucre naar la paz, Naar rurrenabaque en in Nasca.
Bellen is vaak lastig en is heel vaak niet gelukt.
Van Uyuni naar Potosi hadden we in de bus de slechste weg ooit en schudde je helemaal doorelkaar.

Ik hoop dat dit verslag leuk was om te lezen en ik denk dat we deze site wel weer eens zullen gebruiken voor een andere reis.
Dankjewel voor alle leuke reacties en tot gauw allemaal!

Liefs,
Nynke

P.S. Steven, vul jij de conclusies aan, ik weet er niet meer. Veel plezier trouwens in Argentinie!!

P.P.S. Het verslag van Steven staat op stevenversluis.waarbenjij.nu