Laatste reisverslag van Marokko

Lieve mensen,

Dit is ons laatste reisverslag van Marokko, dat begint in Azrou, want daar waren we gebleven.

Zondag 9 september wilden we vanuit Azrou met de Grand Taxi naar Meknes gaan. De reisafstand was kort en dus leek het ons niet al te moeilijk om naar Meknes te reizen. Leek, want op het plein waar de taxi’s stonden deed men (in onze Westerse ogen) maar traag. Plotseling was er toch een taxi die zou gaan vertrekken. Even later reden we door de bergen naar Meknes. Onderweg kwamen we langs grote plantages met o.a. meloenen en druiven. Deze grote door Westerse ondernemingen geleidde gebieden waren we nog niet tegengekomen in Marokko.

In Meknes hadden we snel een hotelletje gevonden en zijn we de stad gaan verkennen. De temperatuur was al een stuk hoger dan in de bergen. De stad en vooral de soek (markt) was erg druk. Toen we honger kregen konden we geen restaurant vinden, maar er was natuurlijk iemand die ons wel een restaurant kon wijzen. Onderweg begon zijn praatje: Restaurants waren maar duur, hij wist wel een “Berber”-huis waar je goed en niet duur kon eten. Wij hadden vooral honger en zijn mee gegaan om te kijken of het wat was. Uiteindelijk bleek het zijn eigen huis te zijn en ging hij de ingrediënten vers halen. Daar zaten we dan samen in het “Berber”-huis. Best gek, we waren daar helemaal alleen, want de eigenaar was boodschappen aan het den. Het was best interessant om te zien hoe het eten werd klaar gemaakt. En uiteindelijk hebben we lekker gegeten.
Die dag hebben we ook een koran-school (Medresse) bekeken en het Mausoleum. Die avond hebben we heerlijk gegeten op het plein in Meknes, wat een kleinere en rustigere versie van het plein in Marrakesh was.

Het eten van die avond was waarschijnlijk niet helemaal zonder risico's. Steven was de dag erna niet lekker en heeft toen vooral de hotelkamer van binnen gezien. Jammer genoeg was dit het minst mooie hotel van onze hele reis. Die dag ben ik (Nynke) voornamelijk op zoek geweest naar bananen en ander eten voor Steven. Om toch wat meer van de stad te zien - hebben we aan het einde van de middag, toen het al iets koeler was – een tochtje met een rijtuig en paard gedaan. Zo konden we toch veel zien, zonder grote afstanden te lopen. Het was wel bijzonder om een stad zo op een andere manier te bekijken. Het voelde niet helemaal lekker om als toerist door de stad rondgeleid te worden. Liever slenteren we wat in de rondte als backpackers.

De dag erna voelde Steven zich iets beter en gingen we naar Volubilis, de Romeinse stad. Het duurde lang voordat we een grand taxi geregeld hadden en er een prijs was bepaald, maar uiteindelijk gingen we op weg! Volubilis was indrukwekkend. Er waren mooie mozaïeken te zien, die in de Romeinse tijd de vloeren bedekt hebben. De 'arc de triomphe' en het Capitool stonden er grotendeels nog. Het moge duidelijk zijn dat het een rijke tijd was voor de Romeinen, die vooral geld verdienden met olijfolie.
Na een wandeling in het stadje in de brandende zon, gingen we weer terug naar Meknes. Aldaar probeerden we met een grand taxi naar Fez te gaan. Dat was heel moeilijk, eerst was er maar 1 plek vrij in de bijna vertrekkende grand taxi. Later wilden ze ons niet meenemen, omdat we te veel bagage hadden. We konden natuurlijk wel wachten en een grand taxi later nemen. Pfff, het werd pas echt minder leuk toen de mensen dwingender werden en ook aan mijn (=Nynke) tas begonnen te sjorren. Toen was ik er echt klaar mee.
We besloten met de bus te gaan. We bleken voor het gebouw van een busmaatschappij te staan en de eerste bus ging over twee uur. Even wat eten en even wachten later, ging de bus eindelijk weg. En na een uur waren we in Fez.
We gingen direct op zoek naar de leerlooierijen, want daarvoor waren we naar Fez gegaan. Dat bleek redelijk dichtbij te zijn en een Nederlandse Marokkaan gaf ons vanaf het dak van een winkel uitleg over de behandeling van de dierenhuiden. Natuurlijk was alles gratis, volgens hem en mochten we 'geheel vrijblijvend' een kijkje nemen in zijn winkel. Gelukkig kreeg Steven na een tijdje erge buikpijn en zijn we er snel vandoor gegaan. Waardoor de tour uiteindelijk echt gratis was!

De dag erna hebben we nog even gewandeld in een mooi boomrijk park en toen ging om 11.00 onze bus naar Chefchaouen al weer. Chefchaouen staat bekend als de blauwe stad en ik (Nynke) wilde daar heel graag heen.
Maar gelukkig werd ik niet teleurgesteld, vanuit de bus konden we al het mooie uitzicht zien op de blauwe en witte huisjes van Chefchaouen. Het is een erg mooi stadje, maar wij waren niet de enigen die dat ontdekt hadden. Het wemelde in Chefchaouen van de toeristen. We zaten in een mooi hostel met een leuk binnenpleintje en een fijn dakterras met uitzicht op het plein en de omliggende bergen.
We hebben lekker rondgewandeld in de straten en steegjes en zijn na een lekker avondeten heerlijk gaan slapen.

De dag erna zijn we gaan wandelen in de bergen en heuvels rond Chefchaouen. We zijn naar de Spaanse moskee gelopen en hebben daar een hele tijd van het uitzicht zitten genieten. Er kwamen die wandeltocht een aantal mannen op ons af, die vroegen of we meegingen naar hun wietplantage. Want in de regio rond de stad heb je flink wat wietplantages, die vaak onderdeel zijn van een politieke onderhandelingen. 's Middags werd ik (Nynke) niet zo lekker en hebben we rustig aan gedaan en lekker op het dakterras gezeten. 's Avonds hebben we een bezoek gebracht aan de Kasba, waar we al een tijdje op uit zaten te kijken, vanaf het dakterras. Het was een mooi oud gebouw en het was wel grappig om het eens van een andere kant te bekijken, dan alleen van bovenaf.

De dag erna hebben we een grand taxi genomen naar Ouezzane, met de bedoeling om die dag zo dicht mogelijk bij Casablanca uit te komen. Want op zondag gingen we vliegen en het was al vrijdag. Toen we na een mooie rit aankwamen in Ouezzane ging er vrijwel direct een bus weg richting Rabat. Eigenlijk reed de bus al, maar we konden er nog bij. Ons plan was om uitstappen in een stadje voor Rabat, maar dat bleek een vieze saaie industriestad te zijn. We werden gedropt op een industrieterrein. Nou, dat vonden we nou niet de meest inspirerende omgeving, dus hebben we besloten door te reizen naar de hoofdstad.
Rabat bleek gelukkig stukken mooier en we hebben er zelfs nog een kasba kunnen bekijken. Ook hebben we nog wat geshopt en in een parkje gewandeld.

Op zaterdagmorgen hebben we voordat we Rabat verlieten, nog het mausoleum van Mohammed V bekeken. Het mausoleum was heel indrukwekkend. Het was zo groot en mooi versierd met onder andere bladgoud, dat het onwerkelijk leek dat het oorspronkelijk maar voor een persoon gebouwd was. Toen hebben we de trein genomen naar Casablanca en was onze reis bijna voorbij.
In Casablanca hebben we in de jeugdherberg geslapen, waar we heenreis ook al geweest waren. Dit keer was het een stuk drukker en hebben we in een slaapzaal geslapen. We hebben nog even heerlijk door de straatjes van de medina gelopen en de laatste souvenirs gekocht. En natuurlijk hebben we ook nog ergens muntthee met veel te veel suiker gedronken! En nog Tajine gegeten, die ik inmiddels echt niet meer kon zien! (-:

Op zondag gingen wij in alle vroegte naar het vliegveld. Het was echt een doolhof! Echt de medinas van Meknez en Fez waren er niks bij. Gelukkig hebben we het allemaal gevonden en hebben we onze vlucht op tijd gehaald. De overstap in Parijs ging ook goed en toen waren we weer in ons koude kikkerlandje. En begon ik mij te verwonderen over Nederland. Het is koud, echt heel koud! En heel mooi groen en vlak. Ook vond ik het eerst erg stil op straat. Bijna eng, zo stil was het op straat. De eerste avond thuis haalde ik Chinees en betaalde met contant geld en oh, wat was ik verbaasd dat ze direct wisselgeld hadden!

Wij hebben nu alweer zin in de volgende reis!

Groetjes,
Steven en Nynke

Een korte samenvatting:

Meknes
We dachten dat het een doolhof was in de medina van Meknes, maar in Fez was het zo mogelijk nog erger! Op bepaalde punten waren overal om ons heel muren en herkenden we niks meer. We gingen we een pikkedonker steegje door, aangemoedigd door de jongeren die daar al liepen. Oh, wat was ik blij toen we weer op bekend terrein aankwamen.

Nynke haar dromedaris deed niet mee aan ons sprookje van 1001-en-een-nacht. Het leek meer op Hans & Grietje, want de hele heen- en terugreis heeft hij een spoor achtergelaten.

Ons dieptepunt: In Azrou was er een Nederlandse Marokkaan die we een paar keer zijn tegen gekomen. Hij wilde ons elke keer uitnodigen in een berberhuis. Toen we uiteindelijk met hem mee waren gegaan, wilde hij vloerkleden verkopen. Dat wilden wij natuurlijk niet. Maar we hebben uit respect toch een aantal bekeken, terwijl we ondertussen koortsachtig bedachten hoe we daar weg kwamen. Op een gegeven moment kreeg Steven een bloedneus en hebben we ons uit de voeten gemaakt, omdat het zogenaamd niet zo goed ging met Steven. De twee Marokkanen verbijsterd en echt heel boos achterlatend. We zijn naar buiten gerend en zijn in een nisje op het pleintje voor het huis gaan staan. De straat was doodlopend, donker en helemaal verlaten. Echt best wel eng!

Ons hoogtepunt van de reis: Het slapen bij de berbers en het samen met hen eten aan een tafel. En het meest bijzondere: slapen in een grot met heel veel (wilde) dieren om ons heen!