Naar 1001 sterren hotel 'La Grotte Berber''

We hebben de afgelopen dagen veel nmoois beleefd.Na 3 dagen Marrakes, zijn we op zaterdagmorgen met de grand taxi richting Ouazazate gegaan. We moesten eerrst 1 uur wachten totdat er 6 mens"en waren. 4 achterin en Nynke en ik voorin naast dechauffeur in een oude mercedes. De rais ging dwars door het Atlas gebergte. Er mooi. Na een aantal uur zijn we overgestqpt op een taxi naar Ait Benhaddou. Het was erg heet die niddag, dus namen we een hotel met zwembad, redelijk duur maar heerlijk gezwommen. Toen het wat warmer was - meestal hebben Nynke en ik siesta - zijn we naar de kasbah gelopen. Dit is een oude versterkte woning/stad van leem en stroo. Bij dde ingang probeerden kinderen ons kaartjes te verkopen -illegaal- maar via een andere ingang konden we gewoon gratis naar binnen zoals in iedere stad. We hebben we een vrouwtje iets gegeven toen we haar Berber huis bezocht hadden. Vanaf de top hadden we een mooi uitzicht over de woestijnachtige omgeving lmet daarin plotseling een droge rivieredding omgeven door een groene strrook palmen, riet en maaisvelden. Prachtig.
Gelukkig waren de meeste dagjes-mensen uit Marrakesh al weg, en konden we rustig rondlopen.

De volgende dag zijn we in sneltrein vaart naarBoumalne du Dades gegaan; toen we uit de eerste taxi stqpten stond de tweede al klaar en vervolgens ging de bus ook vrij snel weg. Dit ben ik niet echt gewend in Afrika. In Boumalne zijn we eerst iets gaan eten. Daar spraken 2 gasten ons aan en hadden een paar mooie dagen voor ons -en dus ook voor hen- in gedachte. Al snel zaten we in een taxi de Dades-kloof in. We stopten bij een hotel waar we vriendelijk onvangen werden met Berber-wiskey = Marokkaanse thee. Vanuit onze kamer keken we uit over een groended valle met heel vel akkertjes vol met mais, riet, fruitbomen, worteltjes, mint. Later die middag, na de gebruikelijk siesta, zijn we via de vele walletjes tussen deze akkertjes door naar een waterval gelopen.

De volgende ochtend begong onze trektocht met een wandeling door de vallei. We lipen weerover de walletjes tussen de akkers door. We aten versgeplukte vijgen. Geweldig. Na een tijdje moesten we op onze slippers door de rivier lopen op weg naar de kloof. Het water was lekker verfrissend en de kloof mooi en heerlijk rustig. Op wat vissen en vogels na waren we met zn drieen. Het was af en toe klauteren op onze slippers;, maar Nynke liep erg goed. Vervolgens zijn we langs mooie rotsformaties gelopen en een kasbah.

Na de lunch zijn begonnen aan de veel drogere wandeling. Door een soort woestijnlandschap hebben we een aantal uur in de middagzon -vandazag geen siesta- geploeterd todat we bij onze slaapplaats aankwamen. De kinderen van de Berber-nomaden kwamen ons begroeten. Die nacht zouden we bij de nomaden in hun grot gazan slapen, maar eerst thee drinken en met de kinderen spelen. We hadden pennen meegenomen en lekker getekend.
Toen het donker werd begon de jongste woon van ongeveer 2-3 jaar hele verhalen te vertekken over de sterren, de maan die opkwam en later over hoe het vlees dat we zouden gaan eten aan zijn einde was gekomen. Veel verstonden we er niet van wabnt ze spraken alleen Berbers.
We hebben samen met de familie uit een grote schaal in de grot gegeten. De couscous was erg lekker en huisgemaakt in de grot. Ik kreeg van moeders op mn kop, want met links eten mag niet = onrein. Met rechtrs bakte ik er niet veel van.
Naarmzater de avobnd voorderde kwamen er steeds lmeer dieren terug bij de grot met de oudere kinderen: schapen geiten en ook drommedarissen. Gewaldig, tot we gingen slazpn want samen met de honden was er steeds gelluid.
De volgende ochten zijn we teruggelopen en hebben we in het hotel gedoucht.

Vanuit Boumalne namen we de bus naar Mergouza voor onze Drommedaristocht in de Sahara. Onze gidsen in Boumalne waren erg gastvrij, want toen de bus vertrqging had, bleven ze bij ons totdat die er was en nodigde ze ons uit voor een laatste kopje Berber-wisky in Dades. Jammer dat we Dades verlaten, want het was er helemaal top.

Er staan meer fotos online. Zie voor de link ons eerste bericht vanuit Marakesh.

Ciao Steven