Mole NP is de moeite niet waard

We zijn net terug uit Mole National park in het noorden van Ghana. Het zou een hele ervaring worden, maar ik zal bij het begin aanvangen.
Vrijdagochtend hebben we voor de 2de keer deze reis gedag gezegd tegen de Vlaamingen en zijn we in ene gedeelde taxi naar Tachiman gereden. Daar konder we geen bus naar Tamale krijgen, dus maar met de trotro. Dit werd een pijnlijke lange reis, omdat we beiden veel te weinig ruimte hadden. Als ik door mijn knieen ging, kon ik nieteens zitten. Dus heb ik 4-5 uur met gekronkelde benen gezeten. Na 2 dagen was mijn knie nogsteeds rood.
Toen we eindelijk in Tamale waren, zijn w enaar het station gegaan waar we de volgende ochtend de bus naar Mole National Park wilden nemen. Daar was het een gezellige chaos waar niemand WILDE vertellen hoe of wat.
Na een slape loze nacht van de hitte in ALhassan Hotel zijn we om 3.30 uur met de taxi naar het staton gegaan. Ook vandaag was het complete chaos en niemand wist iets. Onze groep balnken die naar Mole NP wilden reizen werd steeds groter en ook onze ergenis door gebrek aan informatie.
Toen ben ik met 4 andere gasten in een taxi gestapt die ons via duistere weggetjes naar een parkeerplaats bracht. Daar probeerden we zelf een busje met chauffeur te regelen. Maar sommigen wisten nieteens waar het lag. Via de telefoon hoorden w edat de groep van 11 naar 22 gegroeid was. Dus dan maar die grote bus proberen. Na afdingen reden we weg om onze meiden op het station op te halen. Uiteraard klonk er gejuich.
Toen we met de hele groep en onze baggage naar de bus lipen, werd de chauffeur net achterna gezeten met een zweep. Men was boos dat hij klanten "afpakte", maar ze hebben ons zelf "weggepest" met hun handelen.
De chauffeur was geraakt en reed we, zonder ons. Die Ghanezen daar zeiden dat we niet op zijn bus mochten, want dan zouden ze deze in de fik steken. Toch ben ik snel achter hem aangerend en zijn we uiteindelijk toch allemaal ingestapt. Eindelijk konden we vetrekken, na ruim 2 uur in totaal.
Totdat de eigenaar van de bus belde. We moesten aan de kant van de weg op hem wachten. Daar waren natuurlijk 5 Afrikaanse minuten. Maar toen hij achter het stuur zat kondne we eindelijk echt vertrekken.

De we naar Mole NP is erg slecht en soms ginen we niet sneller dan 20-30 km/uur. Maar uiteindelijk zijn we er gekomen, rond het midaguur. Achteraf hoorden we dat de Molebus pas om 17 uur vertrokken was en pas in het donker aankwam. Toen hadden wij al in het zwembad gezwommen en tijdens een safari olifanten van (te) dichtbij gezien.
Ik zal binnekort meer vertellen. Ook over de treugreis nar Kumasi. Die was ook erg avontuurlijk, maar dat blijft nog even geheim.

Cioa Steven