Langs kastelen, tuinen en sprookjesachtige landsch

Op dit moment zijn we op een boerderij in de buurt van Concots, waar we het prima naar onze zin hebben.

Maar even terug naar 10 septemer, onze laatste dag bij boerderij Chez Mane. We werkten nog even in de tuin, maakten een bedje klaar om te planten. Dus dat betekende onkruid eruit en mulch (bladeren, hooi en kippenveren) erop. Wel een leuk werkje en best leerzaam. Na een douche en een lekkere lunch vertrokken we bij Chez Mane. We hebben er veel geleerd over Permacultuur, maar het was ook wel weer eens tijd om te gaan. Ik kon het niet heel goed vinden met de boer en dan is 2,5 week best lang.

We reden al gauw over mooie weggetjes met uitzicht op de Pyreneeen. Heel gaaf! Omdat we pas om 15.00 uur vertrokken waren, stopten we algauw om ergens te gaan slapen. Het was een picknickplekje met 180 graden uitzicht! Normaal kon je ook de Pyreneeen zien, maar dat was die dag niet het geval. Het was namelijk bewolkt en af en toe regende het. Op ons plekje was het 's nachts heel stil en waren er mooie sterren te zien. Ook hoorde je af en toe een uil krassen.

Op vrijdag reden we door en kwamen we door meerder mooie plaatsjes die allemaal een mooie overdekte markthal hadden. Zoals: Bassoues, Mauvezin en Cologne. We deden nog even boodschappen bij de Biocoop in Auch, want we waren uitgenodigd voor een feest in de Tarn, waarbij iedereen iets mee moest nemen voor op de pizza. Auch was best leuk met een mooie kathedraal en een oude trap, maar niet heel bijzonder, vonden wij. We sliepen in een soort groot park, best mooi. 's Avonds kwamen we erachter dat op het veld er tegenover een dorpsfeest aan de gang was, dus af en toe hoorden we wat muziek, dat klonk erg gezellig. Tot opeens een hele vuurwerk-show van start ging! Heel gaaf en super mooi! We konden het heel goed zien! Later die nacht werd het wat minder gezellig toen er harde muziek klonk en jongeren rond ons busje een feestje bouwden. We konden niet meer slapen en hebben midden in de nacht de auto verplaatst naar het stadje, om weer lekker door te slapen.

De dag erna reden we naar een camperplek om even af te wassen en toen op naar Pigne Haut! We waren uitgenodigd op een feest voor vrienden en familie van het gezin. Het was heel gaaf om hen weer te zien na zo'n lage tijd! Op het feest werden ook allemaal creatieve dingen georganiseerd. We hebben een balon beplakt met vliegerpapier en een potje beschilderd. Steven deed nog een potje voetbal, op een heuvel- dus erg lastig. Het was gezellig en ook een zootje ongeregeld, maar dat maakte niks uit. Overal liepen kinderen en stonden mensen te praten. Af en toe kwamen een paar schapen kijken en dat maakte alles compleet. 's Avonds aten we pizza uit de pizza-oven en begon het keihard te regenen! Gelukkig waren overal doeken opgehangen en werden er kaarsjes neergezet. Heel gezellig! Maar af en toe ook lastig, veel mensen die we allemaal niet kenden. Toen bijna alle mensen naar huis waren ging de opa op het vloerkleed slapen en de oudste zoon op de bank, want er lagen allang een paar neefjes en nichtjes in zijn bed. De rest van de familie (broers en zussen van Louise met hun kinderen) sliepen in hun busjes en haar moeder met haar zus in de caravan.

De volgende ochtend sliepen we lekker uit en hebben we met de hele familie ontbeten. Als lunch kregen we weer pizza en daarna hebben we nog even gezellig zitten kletsen. Rond 17.00 uur gingen we toch maar weer doorreizen. En namen we (alweer) met pijn in ons hart afscheid, maar wel met de belofte om nog eens terug te komen.

We sliepen bij Lac du Merle, waar het minder mooi was dan de eerste keer, maar waar ik wel heerlijk geslapen heb, na twee korte nachten.

De volgende dag hebben we alweer lekker uitgeslapen en reden we door mooie landschappen richting de Dordogne.
De dag erna bekeken we Fort Bonaguil, wat onneembaar moest zijn. En er nog steeds vrij gevaarlijk uitzag! We bezochten een expositie vlakbij het Fort, met zelfgemaakte manden, zeepjes en andere kunstzinnige en ambachtelijke voorwerpen. Het landschap bleef een typisch Dordogne-landschap (aldus Steven) en we kwamen vlak langs een camping waar hij ooit geslapen had, lang, lang geleden. Maar in sprookjes en herinneringen zijn dingen vaak anders, dan in werkelijkheid en dat bleek ook zo te zijn. De camping was wat luxer en moderner geworden. Wat wel een sprookjesachtig stadje is, is Monpazier. Vooral 's avonds waande ik me in de middeleeuwen op het mooie pleintje met rondom overdekte bogen. De camperplek was overvol en niet zo leuk, dus we sliepen naast het centrum op de parkeerplek.

Inmiddels was ik niet zo lekker geworden, heel erg verkouden en snotterig. Dat komt vast van twee nachten niet goed slapen (feestende jongeren en daarna zelf feesten), plus de mensen op de laatste boerderij die heel de tijd aan het hoesten en proesten waren.


Dus ging Steven de volgende dag toen we al vertrokken waren uit Montpazier in zijn eentje het stadje Cadouin bekijken terwijl ik lekker op bed lag. Het kerkje in het stadje was erg mooi zei Steven, dus ben ik ook even wezen kijken. In de kerk was een heel mooie plafondschildering van Jezus die leek te schommelen in de hemel. In werkelijkheid liep hij in de hemel, met koperkleurige kettingen die naar beneden kwamen, voor wat minder hemelse zaken, zoals de verlichting van de kerk. (-:

Omdat ik niet lekker was, zijn we daarna gestopt in Castelnaud-la-Chapelle, het regende ook inmiddels keihard! Gelukkig is ons dakraampje gefixt met duc-tape, anders was dat echt een probleem geweeest. De volgende dag ging Steven wandelen in het mooie stadje, ook wel een bourg genoemd. Er stond ook een kasteel heel hoog op een klif, boven het stadje. Toen hij terug kwam, was ik wel jaloers, want de foto's logen er niet om! Dus ik ging toch ook maar even het stadje bekijken. Steven wist precies de mooiste plekjes, dus dat was heel makkelijk, ondanks dat ik ziek was. Ik waande me echt in de middeleeuwen!! Het is zo supermooi gerestaureerd! Ik zag bijna de ridders op de kantelen staan. Er was ook een val-deur van ijzer die je op je kop kreeg als je binnen durfde te komen! Ja, het was hier goed beveiligd. Je kon ook merken dat het bijna herfst was, want het was bewolkt en mistig. Heel wat anders dan de 30-36 graden in juli en augustus!

We sliepen op een mooie parkeerplek in het bos. Het was eigenlijk de parking van 'Saint Christophe', een rots-richel die je kon bezoeken. Ik voelde me echt niet lekker, maar ik heb daar heerlijk geslapen!

De volgende dag voelde ik me nog steeds niet heel goed, plus we hadden al acht dagen niet gedoucht, dus na wat inkopen doen, zijn we naar een goedkope camping gegaan. In de Dordogne is het 's nachts best koud, dus we waren zo ongeveer de enigen. Maar hoe heerlijk om lekker te kunnen douchen! Ook hebben we flink gebruik gemaakt van de wifi op de camping, eigenlijk was er alleen wifi bij de receptie. Maar in onze camper hadden we ook prima bereik!

De volgende dag voelde ik me stukken beter, dankzij de homeopatische medicijnen! Dus terug naar "Roque Saint Christophe". Steven was er ooit al eens geweest toen hij klein was, maar het was heel erg veranderd. Bij 'Saint Christophe" zijn er meerdere richels in de rots waarop eeuwenlang mensen gewoond hebben. Het was een goede beschutting tegen de regen merkten we, want tijdens ons bezoek begon het flink te regenen! Op de richels was een route gemaakt en waren sommige huizen herbouwd. Ook stonden er bijvoorbeeld meubels en was er een hele keuken ingericht. Heel interessant! Er stonden ook grote takels waarmee ze stenen van onderop de rots omhoog takelden, natuurlijk niet met electra of olie. Maar met mensen die in een rad liepen of die aan een soort wiel draaiden. Het landschap eromheen was ook heel mooi! Er stonden bomen met mos die me deden denken aan Nieuw-Zeeland. Wat zoveel wil zeggen, als dat ik het heel mooooi vond! Wat ik ook erg bijzonder vond is dat ze een soort communicatiesysteem hadden. Op de rots stond iemand uit te kijken voor vijanden, op de rots ertegenover (een afstand van ruim 4 km, schat ik) stond ook iemand en dat ging zo maar door. Een paar jaar geleden hadden ze uitgeprobeerd hoe dat ging en binnen 6 minuten was het signaal van 'Saint Christophe' doorgegeven aan een plek 15 km verderop! Best snel voor die tijd. Zo konden de mensen zich goed voorbereiden op vijanden die vanaf de rivier aankwamen.

Vanuit de Dordogne reden we daarna door naar de regio de Limousin. Die regio is eigenlijk een groot bergplateau en dat was goed te merken! Veel slingerende weggetjes en mooie uitzichten.
We sliepen die nacht bij Lac de Ponchant, waar het echt heel koud was 's nachts! Ik werd rond 5 uur 's ochtends wakker, omdat het te koud was om verder te slapen. Gelukkig gingen we bijna weer naar een nieuwe boerderij, waar we lekker binnen zouden gaan slapen! (-:

De dag erna, zondag 20 september reden we door mooie landschappen naar verschillende stadjes. De eerste stad was Brive, we zagen toen we aankwamen rijden rookwolken boven de stad, maar konden niet duiden wat het was. Toen we door downtown Brive liepen was het vrij duidelijk: het gebouw naast het stadhuis stond in brand. Het gebouw was letterlijk helemaal uitgebrand en de brandweer was bezig met nablussen. Hierdoor hebben we een deel van de stad niet kunnen bekijken, vanwegen de brandlucht die eroverheen waaide. Het is wel echt een hele mooie stad met mooie gebouwen, je kunt zien dat de mensen daar vroeger echt rijk waren. Ook kwamen we langs Aubazine waar ze een honing-markt was. Na Aubazine bezocht te hebben picknickten we langs de kant van de weg met heerlijke pannenkoeken. Die picknickplek was echt mooi, mooi uitzicht, picknicktafel en natuurlijk heerlijk eten! Colognes-la-rouge was de volgende stop na de lunch. Het rode dorp waar alle huizen van een rode steen gemaakt zijn, wat in Frankrijk eigenlijk niet voorkomt. Alle huizen zijn zo'n beetje van ja, rots-stenen gemaakt of gepleisterd en in leuke kleuren geverfd. Daarna heerlijk geslapen met uitzicht op het kasteel van Turenne. Het regende maar dat mocht de pret niet drukken. We bezochten de dag erna het kasteel en genoten van het uitzicht. Nog een bezoek aan de stad Rocqamadour en even snel Cahors en op naar de volgende boerderij!

Ons werd verteld dat we in het dorpje Concots even moesten bellen. Een kwartier later stond Catherine bij de kerk en vroeg ons haar te volgen. Nu rijdt Catherine snel, best heel snel en dat was lastig voor Steven en onze ouwe Renault Traffic. We kwamen aan op de boerderij en al gauw was het een komen en gaan van buren die groente kochten. Een buurman bleef eten en het eten was echt restaurantwaardig! Het is een heel bijzondere familie, de boer: Wolfgang is chefkok en slager. Wat betekent dat alle dieren die hier wonen opgegeten worden, uitgezonderd van de honden. Dat geldt dus voor de schapen, ezels, eenden, kippen, kalkoen, koe en de varkens. Dat verwerkt hij dan tot heerlijke worsten, pate en heel veel meer! Wat allemaal heerlijk is. Er is een natuurlijk zwembad in de tuin, maar liever neem ik hier een douche die gestookt word op hout! De eerste keer was dat een beetje spannend, want hoe warm is het water dan en hoeveel hout moet erop?! Nu is het eigenlijk volledig normaal voor mij. De douche zelf is ook supermooi, hij is gebouwd in een oud wijnvat, heel gaaf en heel mooi! Zie foto's! Ze zijn hier eigenlijk best zelfvoorzienend, een eigen tuin, vlees, eigen hout uit het bos. Ze zijn ook superaardig en we zijn al meegeweest op verschillende uitjes!

Ook vind ik het wel fijn dat mijn Frans met de dag beter word en de mensen mij gewoon begrijpen en ik hun natuurlijk! (-: We lezen hier ook veel stripboeken in het Frans en dat helpt enorm! Buiten dat het gewoon heel leuk is om te doen!

Wat ons verblijf hier ook enorm leuk maakt zijn de drie kleine puppies hier, echt te schattig! Hoewel ze nu echt hun tanden gaan gebruiken en niet meer spelen, maar echt vechten! Geen schoen of pantoffel is veilig en we proberen ze te leren dat ze niet binnen mogen komen. De moederhond Wania vonden we de laatste dagen heel nerveus, ze blafte zo vaak ook 's nachts. Eergister zag Wolfgang 14 wilde zwijnen in het veld hiernaast staan, wat wel een goede reden zou kunnen zijn van dit onrustige gedrag. Hier zijn ze helemaal gewend aan regelmatig wilde zwijnen rond de boerderij, maar als ik 's avonds naar het huis loop om te gaan plassen vind ik het best spannend!

De eerste dag werken gingen we onkruid wieden in de tuin. Maar na ongeveer een uur begon het zachtjes te regenen. Vond ik niet erg, maar Catherine vond dat je met regen niet werkt. Dus hup naar binnen en helpen met taarten maken en het eten voorbereiden. Dat kost hier wat meer werk omdat de Fransen altijd warm eten tussen de middag. 's Middags was het droog en hielpen we Wolfgang met het hout wat hij in stukken zaagde, te ordenen in de kar. Het begon alweer te regenen, dus toen gingenwe een spannend spel ''madame Chinoise'''spelen, binnen natuurlijk.

Het werk is gevarieerd en het is niet meer zo warm als in juli en augustus, zo'n 24 graden overdag. 's Ochtends is het koud en 's avonds ook, maar dat is niet zo erg als je binnen bent.

Zo gaan de dagen door, vorige week woensdag was het te nat om in de tuin te werken dus zijn we naar een dorpje in de buurt gelopen. We hoefden niet terug de berg op, want Catherine kwam ons ophalen!
Afgelopen weekend zijn we bij een festival voor stripboeken geweest en op de rommelmarkt in het dorp. Allemaal superinteressant, want stripboeken zijn hier echt een ding. Net zo belangrijk als romans zeg maar. Nou, ben ik stripboeken inmiddels ook stukken beter gaan waarderen! Op het festival signeerden de auteurs hun boeken met tekeningen en mensen stonden lang te wachten tot ze aan de beurt waren.

Eergister hebben we ook iets leuks gedaan, we gingen walnoten zoeken aan de rivier de Lot. Er staan daar heel veel walnoten op grond van de gemeente. We kwamen echt terug met 2 grote kratten noten en alle mandjes waren ook vol! We hebben straks dus zat walnoten voor ons overwinteren in Gouda!

Ik zit nu in de serre, hoor een koe loeien en heb uitzicht op het natuurlijke zwembad.
Over een paar weken gaan we een zonneoven maken op de grens met Spanje en daarna.......



In een paar weken terug rijden naar Gouda! En eerlijk gezegd kijk ik daar nu nog niet naar uit! Het bevalt wel tot nu toe!


Veel liefs,

Steven en Nynke




P.S. Veel nieuwe foto's online op: www.nynkestevenopreis.mijnalbums.nl