Kippen, eieren en de geur van het kippenhok
Door: Nynke
Blijf op de hoogte en volg Nynke & Steven
02 September 2015 | Frankrijk, Malaussanne
Dit is het eerste reisverslag van deze reis waarbij Steven en ik allebei ergens anders waren. Dus echt een reisverslag van mij!
Steven had nadat we wakker werden op de boerderij 'Le Buis', 's ochtends vroeg afscheid genomen, om gauw de camper naar de garage te brengen. Dat was lastig, maar makkelijker dan ik gedacht had, ik was nog een beetje te suf die ochtend.
Daarna heb ik nog wat meer ontbeten en naar het prachtige uitzicht gekeken. De boerderij lag dit keer echt in de "middle of nowhere'', je kon er alleen maar komen via een cementpad of een gravel-weg. En voor het cementpad kon je auto niet te breed zijn, want je moest tussen twee huizen door. Die ruimte was erg smal, heel wat autospiegels hebben daar tegen de muur geschraapt. Wij namen dus de eerste keer de gravelweg, slingerend omhoog in de bergen, 3 kilometer lang. Als ik naar buiten keek zag ik groene bergen, zonder wegen of andere huizen. Echt heel mooi om zo wakker te worden elke dag.
Nadat ik dag zei tegen Steven heb ik nog een hele tijd gepraat met Paul, de andere Wooffer die ook op Le Buis werkte. Hij zou later die week een zonne-oven gaan maken en was er heel enthousiast over. Daarna ging ik aan het werk met Anne, de boerin. We gingen kippenhokken schoonmaken, de kippen te eten en te drinken geven en eieren rapen. Halverwege belde Steven op, hij kwam ons helpen, want het duurde nog wel even voor de camper gerepareerd zou zijn. Dat was even vreemd, want ik had toch echt gedag gezegd voor twee weken.
Daarna gingen we lunchen en ze lunchten echt op z'n Frans, met vooraf salade, daarna een warm hoofdgerecht en als nagerecht veel kaas en nog een zoet toetje. Heerlijk! Het autobedrijf belde tijdens de lunch op dat de camper toch eerder klaar was dan verwacht. In eerste instantie zou de auto pas de volgende dag klaar zijn, dus dat was erg fijn! Ze hadden ons op Le Buis ook verteld over de reputatie van Zuid-Franse garages en dat kwam erop neer dat ze niet in het weekend werkten en heel langzaam waren. Gelukkig was deze garage een stuk sneller!!!
Toen kon Steven echt weg in het leenautootje en heb ik hem nog heel lang nagezwaaid. Daarna nam iedereen een sieste en heb ik ook even gerelaxt. 's Middags heb ik weer eieren geraapt en daarna schoongemaakt, gewogen en in doosjes gedaan. Zodat je doosjes hebt met kleine, medium, grote en hele grote eieren. Daarna een stempel erop en klaar!
En eigenlijk ging dat zo elke dag door, 's ochtends om de tijd die ik zelf uitkoos begon ik met de kipppenhokken schoonmaken, drinken geven, checken of ze nog genoeg voer hadden en daarna eieren rapen. Ze hadden daar ongeveer 250 legkippen en ook nog iets van 50 kleine kippen die gefokt werden om op te eten. Ik raapte 's middags nog meer eieren en deed ze daarna in doosjes. Ik zag elke dag iets van 170-200 eieren voorbij komen! Het was erg fijn om zo zelfstandig te kunnen zijn, maar het was ook wel een beetje saai.
Eieren rapen is trouwens niet altijd makkelijk, want niet elke kip vind het fijn als haar potentiele kind word afgepakt! Dan gaat de kip pikken en herrie maken, totdat je het ei te pakken hebt. Na een tijdje wist ik wel wat het trucje was, gelukkig.
De boerderij werkte in een cooperatie en die gaven op vrijdag een feest, ik ben er samen met Paul heen geweest. De rit ernaartoe was heel gaaf, het had heel veel geregend, dus de rivier was heel wild, met veel wit water. Op het feest waren vooral heel veel mensen die allemaal dezelfde roze en zwarte hoedjes op hadden. We hebben wat gegeten en gepraat en zijn toen na een tijdje weer gegaan. Op de terugweg liep er een vos op de weg, die het heel normaal scheen te vinden dat wij langsreden.
Toen ik op Le Buis was, was het de meeste dagen heel erg warm. Geen weer dus om even te gaan wandelen of de omgeving te verkennen. Toch ben ik een zondag gaan wandelen, op zoek naar een meertje. Anne had een kaartje voor me getekend, maar algauw bleek dat het kaartje niet zo volledig was. Ik heb heel ver gewandeld en kwam op de terugweg langs een klein kapelletje en het meertje. Onderweg heb ik nog een wild zwijn en een hert gezien, die in die omgeving heel veel voorkomen.
Op de boerderij werd alleen maar Frans gesproken, wat ik vaak heel lastig vond. Het was echt heel vermoeiend in het begin. De tweede dag ging ik al om 21.00 uur naar bed, Frans verstaan was echt heel vermoeiend. Aan het eind van de twee weken kon ik het Frans redelijk verstaan en sprak ik zelf ook een stuk beter Frans.
Na anderhalve week ging Paul weg en op dezelfde dag kwam er in zijn plaats een Chinees meisje aan. Ze studeerde in Frankrijk en wilde wat meer van het land zien. Ik moest haar inwerken wat betreft de kippen en het was gezellig om eens samen met iemand te werken. Het was die dag een stuk koeler, dus ik ging 's middags wandelen. Zij wilde ook mee, prima. Maar ze bleek niet zo geoefend in wandelen en liep veel langzamer dan ik. Nu snap ik een stuk beter dat Steven het vervelend vind dat ik langzamer loop! Nou, ze liep dus echt heel traag en wilde om de 100 meter foto's nemen, eerst vond ik dat niet zo erg maar als je iets van 10 kilometer gaat lopen, dan word dat vrij irritant. Ze klaagde niet, maar als ik vroeg of ze misschien een pauze wilde, dan wilde ze dat erg graag. Ze had een heel andere kijk op dingen, zo vond ze het bijzonder dat Anne een boodschappenlijst mee had toen ze boodschappen deed. Het zal wel een enorme cultuurshock geweest zijn voor haar, denk ik. Maar het meest irritante was dat als ik bijvoorbeeld de afwas ging doen, ze zo ongeveer de borden uit mijn handen trok. Als ik dan vervolgens de tafel ging opruimen stond ze weer naast me, ze volgde me overal. Op dag 2 heb ik dit tegen haar gezegd en toen vermeed ze me en zat ze veel op haar kamer, ook zei ze helemaal niks meer tegen me. Ze zal zich vast rot geschrokken zijn van mij, als directe Hollandse meid.
Op de zondag voor ik wegging werd er een festival gehouden op de boerderij, met traditionele Franse muziek en middageten. Gelukkig scheen de zon en was de sfeer heel goed. Ik genoot vooral van een meisje met het syndroom van Down die de hele tijd zat te zingen en te dansen.
Op maandag kwam Steven me weer ophalen om samen te gaan reizen. We waren allebei super blij om elkaar weer te zien. Maar de geur van het kippenhok zal ik niet snel gaan missen!
Liefs,
Nynke
P.S. Er staan weer nieuwe foto's online op: www.nynkestevenopreis.mijnalbums.nl
-
02 September 2015 - 22:29
Cees:
luidjes,
mooi dat jullie uitgewerkt zijn, vooral Nynke natuurlijk....
hier in nederland heeft de herfst zijn intrede gedaan, voorafgaand door onweer en hagelbuien
goede reis verder en geniet nog een poosje
Maria en Cees -
03 September 2015 - 13:23
Sandra:
wee een ervaring rijker wat betreft cultuur verschillen met een chinees meisje. na 2 weken apart is het weer heerlijk om samen verder te reizen. have fun. veel liefs mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley