Op zoek naar de wonderen der wereld.

Hoi Allemaal!

Dit keer een reisverslag vanuit Bali! Maar Steven was gebleven in Siem Reap in Cambodja. Veel leesplezier!

Aangekomen in Siem Reap kwamen er gelijk allemaal mensen naar ons toe die ons konden helpen het allergoedkoopste hotel te vinden. Ik vond dat niet zo leuk, dus gingen we zelf op onderzoek uit. We kwamen uit bij een hotel wat iets duurder was, maar we hadden een erg mooie kamer en gratis internet! En ook nog een lekker zachte bank in de lobby, waarop we vaak lekker hebben liggen lezen! De eerste middag en avond hebben we gerelaxt, om de volgende dag vroeg de tempels rondom Siem Reap te gaan verkennen. We namen een drie-daagse pas om het gebied te verkennen. Dus wij op de fiets naar de tempels. Een van de eerste tempels was heel mooi, met allemaal mooie beeldhouwwerken van Hindoe-goden en het was er heerlijk rustig! Ook de de wereldberoemde tempel Tat Prohm was prachtig. Bij Tat Prohm zijn een paar bomen helemaal vergroeid geraakt met de tempel. Het was erg mooi om te zien en dat vonden meer mensen, waardoor het werkelijk overvol was in de tempel. we hebben nog meer tempels bezocht en ze waren allemaal echt heel mooi. Maar na een tijdje had ik iets te veel tempels gezien, ze gingen allemaal op elkaar lijken. Aan het eind van de middag gingen we moe en bezweet weer terug naar ons hotel.

De volgende ochtend stonden we om vijf uur op, om de zonsopgang over de beroemdste tempel Angkor Wat bekijken. In het schemerdonker fietsen we de 7 kilometer richting de tempel. Op een muur van de tempel zagen we de zon steeds hoger klimmen. Het was mooi, mooi! We waren blij dat we daarvoor waren opgestaan. Gelijk daarna was het tijd voor ontbijt, en op naar Angkor Thom. Die tempel had echt werkelijk prachtige muur-reliefen aan de muur. Die muur-reliefen waren als een verhaal, het ging met name over het dagelijks leven van de Khmer. Hoe ze oorlog voerden met Siam, op reis waren met oorlogsgerei en hoe ze hun doden begroeven, gingen drinken, opgegeten werden door krokodillen, dat soort dingen. En dat allemaal uitgehakt in keiharde steen. Inmiddels was het alweer erg warm. Maar het mooiste (tenminste als we alle verhalen moesten geloven) dat kwam nog: Angkor Wat. Ook Angkor Wat had mooie muur-reliefen, maar het ging hier vooral over de strijd tegen allerlei demonen en de figuren en patronen herhaalden zich regelmatig. Wel konden we mooi in de schaduw lopen. Maar al met al was Angkor Wat een beetje teleurstellend, het was niet zo mooi als we iedereen hadden horen vertellen. Het was ook behoorlijk druk met allemaal Aziatische toeristen, inclusief toergidsen. Het meest grappige was dat bij een muur-relief een gids vertelde dat er een man en een vrouw aan het roken waren, want ze pauzeerden tijdens hun lange voettocht. Een andere gids wist te vertellen dat dezelfde mensen wat water dronken, omdat het warm was. Tja, dan is het dus niet helemaal duidelijk wat het moet voorstellen... Wij vonden vooral de voorstellingen met olifanten erg mooi. De olifanten werden hier als lastdieren gebruikt en ook in de oorlog, als paarden zeg maar.

Er was een tempel die ik echt heel mooi vond, de naam ben ik vergeten, maar het was daar heel rustig, met allemaal vogeltjes die op de achtergrond fluitten. Heerlijk rustig, met allemaal bomen eromheen! Dat is hoe ik het het liefst zie!

Na alle tempels hadden we het al vroeg in de middag wel gezien, dus gingen we terug naar ons hotel, voor een lekkere douche en lekker op de bank liggen.

De dag erna was het op naar Battambang. Battambang staat bekend om de grotten waar veel Cambodjanen vermoord zijn tijdens het regime van Pol Pot. We namen een tuk-tuk met gids die ons zou rondleiden in de grot. Aangekomen bij de ticket-balie liepen Steven en ik omhoog naar de grot. Steven liep voor mij uit en ik ging er wat langzamer achteraan. Toen ik bijna bij de grot was, had ik Steven nog steeds niet gezien en in de grot was hij ook niet te bekennen. Ik ging ergens zitten, terwijl ineens een roodaangelopen Steven om de hoek kwam. Hij had een verkeerde afslag genomen, daarna helemaal naar beneden gerend om te kijken of ik daar was. Om gelijk weer pijlsnel naar boven te rennen, want hij wist dat ik me niet zo lekker voelde. Heel lief van Steven, maar de tuk-tuk chauffeur kon op wat minder begrip rekenen. De grot was trouwens minder indrukwekkend dan we verwacht hadden, er was eigenlijk niet heel veel te zien. Behalve wat schedels en botten van overleden mensen. Afschuwelijk! Maar ook goed om wat meer mee te krijgen van de geschiedenis van het land en niet alleen maar tempels te gaan bekijken.

Na Battambang sliepen we een nachtje in Sisaphon, omdat we door het reizen en de haan die om 4-5 uur 's ochtends kraait, toch een beetje slaaptekort hadden. Dit keer sliepen we heerlijk in de airco! Wat een luxe!

Daarna op naar de volgende tempel! Dit keer in Banteay Chhmar. We hadden verrassend snel een gedeelde taxi naar het dorpje. In Banteay Chhmar kun je bij de mensen thuis slapen en eten in het restaurantje van de gemeenschap. Al het geld komt ten goede aan de dorpelingen en aan het dorps-fonds. Waaruit bijvoorbeeld het ophalen van afval wordt betaald. Een goed project dus. De mensen in het kantoortje die alles voor ons regelden waren heel vriendelijk en liepen met ons mee naar onze homestay. We sliepen in een klassiek huis op palen, waar alleen 's avonds een paar uurtjes electriciteit was. De middag was warm, precies goed om onder het huis in een hangmat te liggen. De volgende dag hebben we met een gids de tempel bekeken. Wat hij vertelde was erg interessant en de tempel werkelijk schitterend. We liepen over omgevallen stenen blokken achter hem aan, terwijl hij vertelde over de geschiedenis die uitgebeeld werd op de muur van de tempel. Ik vond het ook heel bijzonder dat hij vertelde over de rituelen die uitgevoerd werden in de tempel. Na de tempeltoer kregen we een heerlijke lunch, waarna we weer even in de hangmat gingen liggen.

's Middags toen het wat koeler was deden we een dorps-toer over de markt. We proefden van lokale lekkernijen. Een speciaal soort cake gemaakt van rijst (waarvan anders? (-: ) en van banaan. Heerlijk! Ondertussen begon de lucht zwart te worden en het waaide al gauw heel hard! Toch liepen we nog even langs een andere tempel, waarna we snel terug gingen naar de homestay. Daar aangekomen was het een drukte van jewelste. Bleek dat de mensen die daar eigenlijk wonen, terug waren gekomen met hun baby van drie weken oud. De oudste zoon stond de hele tijd te wapperen met een stuk karton om moeder en kind koel te houden en familie en vrienden liepen af en aan. Uiteindelijk kocht men een auto-accu die werd aangesloten op een ventilator, zodat hun zoon wat rust had.
Na ons avondeten kwamen in het gastgezin, waren de mensen wederom heel hartelijk. Ik kreeg gelijk een zaklamp in mijn hand, want vanavond was er geen electriciteit. Men was wel erg blij dat het eindelijk regende. Na een te lang droog seizoen. Ook hier is er een klimaatsverandering gaande.

De dag erna kregen we als verrassing een lokaal ontbijt, met de cakejes die we zo lekker vonden, maar dan in 4 smaken. Heerlijk! Nadat we onze gidsen en gastfamilie gedag gezegd hadden, gingen we onderweg naar Sisaphon, om van daaruit een taxi te nemen naar de grens met Thailand. In onze gedeelde taxi zaten voorin drie passagiers voorin en achterin vier. Eerst zaten wij samen voorin, maar toen kon de bestuurder echt niet schakelen, omdat de pook in Stevens bovenbeen prikte. We werden op de grens met Thailand afgezet.

Eerst nog even wat Cambodjaanse noedelsoep eten en daarna naar Thailand. Maar we werden al gauw terug gestuurd, want in Thailand rijdt men links, dus de grens oversteken doe je vanaf de linkerkant. Meteen was opvallend dat de mensen een stuk rijker en veel minder aardig waren. We pinden onze Thaise Baht en gingen naar het station voor een bus naar Ayuthaia. Dat bleek niet mogelijk zonder overstap in Bangkok. Maar dat wilden we niet. Dus uiteindelijk zaten we in een veel te dure mini-bus met airco. Ik zat met een zak rijst op schoot. Bij het ontbijt had ik namelijk een glas thee laten omvallen, zodat de camera nat werd. Nynke-style zeg maar. In Ayuthaia een hostel gezocht en klaar was onze halve wereldreis, voor ons gevoel. We zaten in een hostel dat gerund werd door een halve hippie. Echt een hostel met een speciale sfeer!

De volgende dag gingen we de tempels van Ayuthaia bekijken. Dit was erg teleurstellend, de tempels stonden middenin de stad en lagen soms compleet in puin. Na een lange fietstocht besloten we maar lekker te gaan lezen en een douche te nemen. We merkten dus algauw dat Thailand niks voor ons is. De dag erna namen we de mini-bus naar Sombury. De mensen van de mini-bus waren erg onaardig, maar dat mocht de pret niet drukken. In Somibury namen we de bus naar Kachanabury Dit keer was de bijrijdster van de bus superaardig en ook de bus was een spektakel. Het was een soort antieke bus, met allemaal felle kleuren vanbinnen en buiten, met een tv uit de jaren tachtig, een uitsparing ernaast voor een boedha-beeld en natuurlijke airco vanuit de raampjes. De locals waren aardig en we konden ook weer heerlijk genieten van het dagelijks leven langs de kant van de weg. In Cambodja trekt het dagelijks leven helemaal aan je voorbij, als je in de bus zit. Maar in Thailand rijden de busjes zo hard dat je daar geen oog voor hebt.

In Kachanabury voelde ik me na het internetten daar niet zo lekker. Ik had net iedereen gemaild: "Alles gaat goed, alleen ik ben een beetje moe." Een uur later was ik ook misselijk, duizelig en had ik hoofdpijn. Maar na een nacht goed slapen en Stevens lieve hulp, voelde ik me echt weer kiplekker.

De volgende dag gingen we naar de begraafplaats in Kanchabury die echt middenin de stad ligt. Hier liggen alle militairen die in de tweede wereldoorlog aan de Burma-Siam spoorweg gewerkt hebben. Wij waren op zoek naar een broer van beppe die hier begraven ligt. In het boek dat in het voorportaal lag, waren 72 pagina's verdwenen. Dus ik ging het even vragen aan de tuinman, die net als ik heel verontwaardigd was. Waarom zou iemand dat meenemen? Gelukkig hadden ze een kopie in het kantoortje. Dat scheelde een heel stuk zoeken! We hadden het toen gauw gevonden. Ik vond het heel bijzonder om daar te zijn, omdat beppe regelmatig over hem gesproken had. En de foto op de logeerkamer staat, waar ik altijd sliep als ik "utfanhoes'' ging. Het is een mooie plek met hele mooie bomen.

Toch miste ik het speciale gevoel wat ik wel had in Burma op de begraafplaats, maar misschien kwam dat omdat de begraafplek middenin de stad lag en langs alle kanten brommertjes voorbij scheurden.
Om wat meer te weten te komen over de Burma-Siam-lijn bezochten we ook het museum. Dat was erg indrukwekkend! De krijgsgevangenen werden echt barbaars behandeld en kregen heel weinig te eten. We hebben ook wat meer informatie opgevraagd bij een van de onderzoekers, die probeert om alle familieleden van de krijgsgevangenen een verhaal te geven, over hoe en wanneer ze zijn overleden. Of waar ze gewerkt hadden, voor degenen die het wel overleefd hebben. De informatie die we kregen was erg interessant! Er werden oude archiefstukken van de Japanners bijgehaald en ook stukken die de Nederlanders zelf geschreven hadden. Ze waren allemaal digitaal, dat wel. Maar liggen ergens in een archief in Nederland.

We waren uiteindelijk 4 uur (!!!) in het museum geweest en hadden ech heel erg trek, dus gauw even wat gegeten. Ik wilde nog bloemen leggen bij het graf. Maar nergens was een bloemen-vrouwtje te bekennen. Normaal verkopen veel vrouwen bloemen die de mensen neerleggen bij de boedhistische tempels. Net toen ik dat gezegd had, zagen we een bloemenvrouwtje, die meteen twee bloemstukjes gratis gaf en het andere bloemstuk heel goedkoop aan ons aanbood. Weigeren zat er niet in, want het is erg boedhistisch en goed om iets te geven. Door het te accepteren, heeft die vrouw meer geluk gelooft ze (-:

Ik vond het bijzonder om de bloemen op het graf te leggen, nu ik het verhaal achter de spoorlijn en achter de broer van beppe wist.
Na het opstaan de volgende dag namen we de trein naar Bangkok. En die had vertraging. Na een half uur konden we met de trein en dat was een welkome afwisseling met reizen in de bus. De bomen en struiken stonden hier zo dicht naast het spoor dat ze vaak naar binnen zwiepten door de open ramen! Ook kwamen er geregeld mensen binnen die iets te eten verkochten. In Bangkok aangekomen was het een kort stukje lopen naar de veerboot naar het centrum. Maar dat bleek toch wat langer te zijn, dan we dachten, met alle bagage die we bij ons hadden, ook nog es in de brandende zon. Na wat boodschapjes gedaan te hebben: reisgids Indonesie, pleisters en zonnebrand. Kochten we een busticket naar het vliegveld. Daar zouden we vlakbij overnachten, omdat ons vliegtuig vroeg in de ochtend ging.


Aangekomen op het vliegveld was het een heel uitgezoek, hoe we naar de andere kant van de 6-baans snelweg kwamen. Na een tijdje zagen we een voetbrug en bracht een motor-taxi ons naar het vooraf geboekte hotel. We hadden er echt nooit geslapen als we het niet op internet hadden uitgezocht, maar het was maar voor een kort nachtje. We moesten naar de badkamer via het balkon en eerst was er geen water (-: Ook konden we niet inchecken zonder boekingscode, die we echt niet hadden. Na een korte nacht stonden we om 3 uur 's ochtends op om het vliegtuig te nemen naar Denpassar, Bali.

We hadden een supergoede vlucht! Ik had zelfs geen oorpijn! En ik heb heerlijk geslapen! Ik dacht dat het kwam omdat de piloot een vrouw was. Het bleek uiteindelijk de co-piloot te zijn.

Geland op Denpassar hebben we lang gezocht en gelopen en uiteindelijk een dure taxi genomen naar een bushalte (Dat heet ook echt zo hier!). Van de bushalte namen we de bus naar het station en op het busstation hebben we lang onderhandeld om een prive-busje naar Ubut te krijgen.

We zitten nu in een mooie en luxe kamer, aan een leuk tuintje. Ubut is werkelijk heel mooi, met veel tempels of gebouwen die daar veel op lijken. Ook hangen er allemaal banieren in de straten en liggen er overal op de stoep offergaven. Ik ben er al een keer letterlijk bovenop gaan staan. Het is een soort hink, stap, sprong om er niet in te staan. Het is hier heerlijk relaxt. We merken dat de mensen het hier erg accepteren als we Indonesisch praten of lokaal eten gaan proberen. We zijn ook weer mobiel bereikbaar, want we gaan vanaf Bali, over land en zee naar Singapore reizen.

Ik wens jullie een fijne dag! Salamat Pagi!

Liefs,
Steven en Nynke